Dünyadaki her güzel şeyin merkezi acı-tatlı bir çekirdek vardır: Her şey gider. En katedral, en canlı tablo, güzel bir uyum, mükemmel bir aperitif; Bunların hiçbiri sonsuza kadar sürmeyecek. Ve tüm büyük aşk hikayeleri öyle ya da böyle üzüntüyle bitiyor.
Bu konuyu çok uzun süre düşünürseniz, sevinçle kederle de kalbiniz kırılır. Ancak bir şekilde hayatı yaşanmaya değer kılan da budur. Fransız-Kamboçyalı yönetmen Tran Anh Hung’un muhteşem bir mutfak aşkı olan “Şeylerin Tadı”nın merkezinde bu bilmeceler yaşıyor. Bu açmazı yaşayan çift, harika bir aşçı olan Eugénie (Juliette Binoche) ve onun yanında çabalayan ünlü gurme Dodin Bouffant’tır (Benoît Magimel). 19. yüzyıldaki sonları ve Fransız gezilerinde, Dodin’in arkadaşlarını ve ziyaretçilerini ağırladığı cennet gibi bir evde yaşıyorlar. Mutfak evin atan kalbidir.
Eugénie ve Dodin için hiçbir şey, basit omletlerden ömür boyu hafızalarda kalacak bayramlara kadar olağanüstü yemekler saklanmaktan daha önemli değil. Belki birbirimizden başka hiçbir şey yok. Dodin’in oğlu 20 yıldır ısrar etmesine rağmen evli değiller. Eugénie gizemli bir şekilde gülümsüyor ve başını sallıyor; Hiçbir şeyi değiştirmek istemiyoruz. Ama sonunda sonbaharın gelmesi kaçınılmazdır.
Sinemanın prömiyeri, adını taşıyan ana yemeklerinden biri olan, saklanan ve sebzelerden oluşan rustik bir yemekten alan “Pot-au-Feu” unvanıyla Cannes’da yapıldı. Ancak Fransızca’da başlık “La Passion de Dodin Bouffant”tır ve bu aynı zamanda yayınkabaca temel aktarımı 1920’lerdeki romanın da adıdır (İngilizce olarak “Tutkulu Epikür” adıyla yayınlanmıştır). Bu romanda mutfak kurgusunun en muhteşem karakterlerinden biri yer alıyor; yazar Marcel Rouff’un kabaca 1755 doğumlu Fransız mutfak yazarı Jean Anthelme Brillat-Savarin’den esinlendiği bir gurme. (Evet, peynirin adı verilmiştir.)
Brillat-Savarin belki de en çok, hem onun hakkında hem de “Şeylerin Tadı”nın baş kahramanı hakkında biraz bilgi veren “Tat Fizyolojisi: Veya Transandantal Gastronomi Üzerine Meditasyonlar” adlı kitabıyla tanınır. Sürümde tarifeler var ama aslında bu, insanların basit bir yemek eyleminin sunduğu keyif karşısında sunulanlar genellikle komik bir hayranlık dolu rapsodi. Brillat-Savarin’in meşhur esprisi şuydu: “Bana ne yollarını söyle, ben de sana ne olduğunu bitir.” Bu aforizma, Dodin’in yemek masası etrafında arkadaşlarıyla alışveriş yapmak hayal etmek kolaydır. Bunun gibi adamların gözündeki yemek, karakter ortaya çıkar. Bir ev sahibi için hazırlanmış hazırlanmış bir yemek, hem misafir nezdindeki devasının, hem de kendi imajının sahipleridir: Övünüyor mu? Yalvarmak mı? Güvensizliğini mi sergiliyor? Yoksa diğerlerini ilahi olanı tatmaya mı davet edeceksin? Bir misafirin kendilerinden önce tükettiği zevkle dalma isteği, sadece ev sahibi için değil, aynı zamanda dünyanın sunduğu nimet için deva olduğunu gösterir.
Makalenin alma konusunda sorunu.
Lütfen tarayıcı ayarlarınızda JavaScript’i etkinleştirin.
Erişimi doğrularken gösterdiğiniz sabır için teşekkür ederiz. Okuyucu modundaysanız lütfen çıkın ve Times hesaplarında oturum açın veya tüm The Times’a abone olun.
Erişimi doğrularken gösterdiğiniz sabır için teşekkür ederiz.
Zaten abone misiniz? Giriş yapmak.
The Times’ın tamamlanması mı gerekiyor? Kemik.
