Bu sene de pandeminin tesiriyle tek maçlı eliminasyonun gelmesi kupaya ekstra bir aroma kattı. Pandemi bitince de bu tek maçlı eliminasyon sistemi kalsa keşke.
Hatta bir de son 32 çeşidinde büyükleri seri başı potasına koyarak kayıran kura düzeneği kaldırılırsa, kupanın heyecanının o 90’lardaki haline dönme bahtı bile var bence. Tüm kulüplerin kupayı daha fazla önemsediğini seçtikleri 11’lerden de, alandaki davranışlarından da hissediyorsunuz aslında. Bunun sanırım iki temel nedeni var: Birincisi, önümüzdeki dönem Avrupa’da 3 kupalı nizama geçiliyor ve Avrupa Ligi’ne tek biletimiz var maalesef. O bileti almanın yolu da Türkiye Kupası’ndan geçiyor. Kulüplerin daha önemli olmalarının ikinci büyük nedeni de kupa yolunun kısalığı. Bugün turnuvada devam edenlerin kupayı kazanmak için yalnızca 3 maç var önlerinde. Üç maç karşılığı bir Avrupa Ligi bileti de hem maddi, hem manevi olarak güçlü bir ödül.
KASIMPAŞA ŞANSSIZDI
O mükafatın cazibesinden olsa gerek, dün Kasımpaşa ülkü 11’iyle alandaydı. Yeni stoper Luckassen’in de iştirakiyle daha derli topu bir kadro vardı alanda.
Doğrusu cins biletini kapabilecek aksiyonları da ürettiler lakin son vuruşlarda şanssızdılar. Fenerbahçe’yse as/yedek karması bir 11’le alandaydı ve eklektik bir imaj verdiler. Hodzic’in ikinci-üçüncü bölge geçişinde üstlendiği temas vazifesini Fenerbahçe’de yapabilen yoktu. Ekip sıkça beşerli iki kümeye bölünmüş göründü ve oyuna girene kadar Ozan’ı aradı gözler. Lakin bu dönem tekraren olduğu üzere Fenerbahçe tekrar üstün oynamadığı bir maçı, bir duran topla aldı götürdü meskenine. Dönemin başında iyi işleyen Caner-Samatta kontağı, kaldığı yerden devam etti dün gece. Ve bu tek gol, tıp biletine yetti Fenerbahçe için.
Hürriyet
