Son üç yıl, Tiona Nekkia McClodden, tüm çevre tükenmiş, serbest zamanımızın en arızalılarından biri olarak çıktı ortaya. Bucksbaum Ödülü’nün 2019 yılı Whitney Bienali’nde öne bir eserle, 2019’u duyurdu ve Company’de’ birinde bir galeri ve şu anda bir galeride olmak üzere iki yanında solosu ile yükselişini sürdürdü. TriBeCa’daki 52 Walker Caddesi.
Bir gerçek gibi sanatçı olan McClodden’ın çalışması, kim olduğu ve yerel kullanıcılardan çok, çok yönlü olmaktandır, Siyah bir kadın, antrenmanına ve BDSM oyununa ilgi duyan bir dinleyici, bir Santeria rahibesi. 2000’li tesislerde heykel yerleştirmek ve görüntü yerleştirmek için önceden bir yeraltı film yapımcısı olarak.
McClden’ın çalışmaları, maddileştirildiği zaman ölçüldüğü gibi, doğalarına uygulanabileceği gibi. Bu kesinlik, Çağdaş Arka Müzesi’ndeki 2017 yerleştirmesi “Brad Johnson, Tape X — On Subjugation”dan oluşan 120 kelimelik nesne ve malzeme listesiyle örnekleniyor. “Karma medya” gibi kadar tamamlanmaz.
Zaman bu girişler, 52 Walker’daki güncel bir sergisi olan “Mask / Conceal / Carry”de olduğu gibi şaşırtıcı bir duygu ve ifade ediyor. Burada bir AR15 küçük küçük askeri giydirin askeri ayakkabısı, “siyah boya, Saphir cilası ve tükürük ile deriden” tanım olarak görülüyor. 52 Walker’da başka hiçbir şeyden farklı olarak bu, her parçasında yer alan şirket sergisine saygıyla karşılanıyor.
Şirketten, oldukça geniş bir şekilde, olan bir hayalinden en iyi sistemlerinden. Sade beyaz duvarlara karşı siyah deri ürün serileri, kesişen ve farklı alt kültürlere ve fetişleştirmelere – BDSM’den modern arka’ya -larla çatırdadı, ancak yoğunlaştırdık.
Nesneler arasında motor ceketleri, yan hakem koşumları, bir İngiliz eyeri vardı – tüm hazır satışcu ayakkabısıyla karartıldı ve birleştirildi. Yüksek modernizmin küçültülmesi olan bir Marcel Breuer Wassily sandalyesi (1925-26), derilerdeki derilerdeki resimler olarak duvarlarımızı görmekten ve Kazimir Malevich’in beyaz arka plandan kurtulmuş ünlü karelerini çağrıştırdı. Zihin, siyahlık, modernizm ile inşa edilmiş bir yapılın, öldürülni ve kısa hikayeler arasında gezindi. Geriye / Gizle adlı, şirketin şovunun başlığı, “Dur, çıkarmama izin ver”, “Maske / Taşı”ya işaret ediyordu.
52 Walker şovu, selefinin ani netliğinden ve beyaza karşı çıkmaktan yoksun. Buna tamamlanır, sulu bir mavi alacaklıkta yaşar, ancak daha fazla ısırır. Resim, heykel, görüntürölyef, görüntü, performans ve dili birleştirerek, Amerikana daha geniş bir çekim sanatçının ve arkasının portresini resmini.
Duvarda incelemelerle bir anlatımla başlıyor – “Artık Uyarıları Tetiklemeye İnanmıyorum” hakkında bir sanat eseri ile McClod’u tamamlamak için bir başkasının güvenliğinden tam anlamıyla hedeflenmesi anlatılmak isteniyor.
Ve bu, McClodden’ın kendini ele geçirmenin – güvenli hale getirmek için ne yapacakları – ve bu şekilde hedefn planın arka planını hedefleyeceğiniz şekilde hedeflenmeyi nasıl hedefleyeceğiniz bir gösterimi olarak ortaya çıkacak.
Bu, silahların Amerikan gücünde hem tehdidi hem de her yerde mevcut olduğu anlamına gelir. Parçaları ve sanat eseri üretebilecekler. Bu eğitimler arasında öne çıkan, dijital olarak analiz edilen hedef talimi “kuru devreler”dir.
McClod adlı bir plastik kullanarak tabancaları ve daha büyük silahların parçalarını her şeyin planlayabilen, aynı yumuşaktan ve soyutlayan bir plastik kullanarak rölyeflere dönüştürüyor. Siyah patinalı bronzdan daha büyük silahların, kaideler üzerinde çarpık canavar heykeller ortaya çıkacak. normal bir yara yarası var: gümüş, altın paslanmaz çelik iplikten (ve kontrol edici “ter” yazıları) harika bir maskeli zincirli miğferi. Uzun başlık güçlendirici bir öfkeyi ifade ederken, aynı zamanda kullanıcısına görünmezlik veren Wagner’in “Yüzüğünün” büyüsü Tarnhelm’ini hatırlatıyor. (Zincir posta miğferi aynı zamanda Batı sömürgeciliğinin içinde olan Haçlı Seferlerini de çağrıştırır.)
Kuru hatları talimi burada soyut görünen yedi resimle sonuçlanıyor; bir lazer ve bilgisayar programı, bir atıcının elinin sonsuz küçük hareketlerini ürkek Twomblyesque karalamalara çevirir. Modern çalışmalarının kayıtlarını aktaran McClodden, modern çalışmalarını çağrıştırırken, tetikçinin becerini ustalarının arka planlarını benzetiyor.
McClodden’ın videoları, gösteriye yaşam, ışık, ses ve müzik katıyor. “Karanlık Bir Figürü Kesiyor…”, sanatçının Kydex’i kullanmak için ısıttığı, günümüzde kullanılacak bir şekilde gerçek boyutlu bir tabut veya lahiti andırdığı bir makine fırınının alınmış olabileceği düşünülmüş. İki kanallı “Bir Yolun Geçidi…”de McClodden yalnızunda görülüyor, her yerde var olamıyor – bir koşu bandında sürdürülen Naumanesk aktivite gibi görünüyor. Kendine özgü beyaz renkli ve kot pantolonu içinde meraklı ve kendinden emin görünüyor, ara sıra tabancasını kayıtsız bir rahat hareket ettiriyor. Yapıtın ikinci ikinci, yine çarpışmalarla antrenmanlar, planlamaştıran doğumsel, sinema yolculuğunlu, planlanmış olarak kaydedilir.
“Hassas, Tehdit Eden Bir Figür” görüntüsünde, karalamalar yeniden beliriyor, bu eski arabalardan, yemek dükkanlarının koridor veya hayali rehine durumlarından, bazılarında boş arka plana karşı bize doğru silah doğrultmuş insanlardan fotoğraf. İnternetten ürkütücü şekilde erişilebilir ve polis askeri eğitimde hedef olarak kullanılan bu model görsel görseller, yanıltıcı beyaz araçlarda. McClodden’ın arkada topladığı Amerikalılar’ın Walker Evans, Robert Frank ve Diane Arbus’a ait fotoğraflarından oluşan bir geleneğe katılıyorlar ve bu ülke için korkuya kapılabiliyorlar.
Tiona Nekkia McClodden: Maskele / Gizle / Taşı
8 Ekim’e kadar 52 Walker, 52 Walker Street, Manhattan (212) 727-1961; 52walker.com.
