Andreas Schleicher, AA muhabirine yaptığı açıklamada, yeni tip koronavirüs (Kovid-19) bunalımının eğitim sistemindeki pek çok eşitsizliği ortaya çıkardığını, imkanı olan ve aileleri tarafından desteklenen mekteplilerin alternatif öğrenme fırsatlarına erişebildiğini ve fırsatı olmayanların ise mekteplerin kapanmasıyla eğitimden uzak kaldığını söyledi.
Schleicher, Kovid-19 salgınının birden fazla eğitim sisteminin dijital öğrenme fırsatları dünyasına hazır olmadığı bir noktada meydana geldiğini tabir ederek, OECD devletlerinde 15 yaşındaki talebelerin üçte ikisinden azının dijital cihazların kâfi haber süreç kapasitesine sahip olduğu mekteplerde eğitim gördüğünü belirtti. OECD memleketlerinde, 15 yaşındaki mekteplilerin ortalama yarısının tesirli bir çevrimiçi öğrenme destek platformuna sahip mekteplerde okuduğuna işaret eden Schleicher, “Öğrencilerin üçte ikisi, hocaların dijital cihazlara entegre olabilmek için gerekli teknik ve pedagojik becerilere sahip olduğu mekteplerde bulunuyor. Her 10 mektepliden birinin meskende çalışmak için bir tarafı bile yok. Yani yapacak çok iş var. Bir bakıma, eğitimdeki teknoloji durumu mektep sistemlerimizin fikir halini yansıtır.” dedi.
Schleicher, mekteplilerin ne öğrenmesi gerektiğini söyleyen müfredatın, piramidin üstünde tasarlandığını anımsatarak, “Bu müfredat, sınıfta hocalar tarafından ulaşılana ve uygulana kadar, birden fazla idare katmanı aracılığıyla tedrisat materyali, muallim eğitimi ve öğrenme ortamlarına çevrildi. Endüstriyel çalışma modelinden miras alınan bu yapı, süratli hareket eden bir dünyada aksamalara ve buhranlara karşı çok yavaş.” tabirlerini kullandı.
‘EĞİTİM İŞLEMSEL BİR DENEYİM DEĞİL, İLİŞKİSEL BİR OLGUDUR’
Topluluklardaki değişikliklerin, mevcut eğitim sistemlerinin yapısal kapasitelerini büyük ölçüde aştığını lisana getiren Schleicher, en iyi eğitim bakanın bile milyonlarca mekteplinin, yüz binlerce muallimin ve on binlerce mektebin muhtaçlıklarını karşılayamadığının altını çizdi. Schleicher, bunalım anlarında en büyük zorluğun, hoca ve mektep yöneticilerini üstün siyaset ve pratiklerine hazırlamak olduğuna dikkati çekerek, şunları kaydetti:
“Bu üzere durumlarda, eğitimci ve başkanların çıkarları ve alışkanlıkları etrafında inşa edilen kurumsal yapılara meydan okuyan yenilikçiler ve toplumsal değişim konusunda samimi, siyaset prodüksiyonunda yaratıcı ve tesirli ıslahatlar sağlamak için kazandıkları itimadı kullanabilen yenilikçiler gerekiyor. Bu yalnızca binlerce çiçeğin açmasına müsaade vererek gerçekleşmez. Muallimlerin ve mekteplerin yaratıcılığını ortaya çıkarabilecek ve değişim için kapasite oluşturabilecek, itinayla hazırlanmış bir çalışma ortamı gerektirir.”
Teknolojinin muazzam tedrisatın erişimini artırabileceğini ve genişletebileceğine işaret eden Schleicher, “Ancak teknoloji zayıf talimin mekanını tutamaz. Eğitim işlemsel bir deneyim değil, ilişkisel bir olgudur. Bu artık her zamankinden daha kıymetli.” tahlilinde bulundu. Schleicher, öğretilmesi ve test edilmesi kolay olan şeylerin dijitalleştirilmesinin kolaylaştığı bir dünyada yaşanıldığına işaret ederek, “Endüstriyel çağ bize 2. sınıf robotları, söylenileni ezberlemekte ve tekrarlamakta iyi olan kişileri nasıl eğiteceğimizi öğretti.” dedi.
‘TÜRKİYE’NİN ÖNÜMÜZDEKİ YILLARDA DAHA FAZLA GELİŞME GÖSTERECEĞİNİ UMUYORUM’
Hızlanma çağında, kişileri 1. sınıf yapan şey hakkında düşünülmesi gerektiğine işaret eden Schleicher, “Bilgisayarlarımızda yarattığımız yapay zeka ile nasıl tamamlamamız gerektiğini, hayatımız boyunca öğrenmeyi, öğrenmemeyi ve yine öğrenmeyi kolaylaştıran kültürü nasıl inşa edeceğimiz hakkında düşünmeliyiz” tefsirinde bulundu. Schleicher, yarının mekteplerinin, mekteplilerin empati, iş ve vatandaşlıkla başkalarıyla entegre olmasına yardımcı olması gerektiğinin altını çizerek, şu değerlendirmelerde bulundu:
“Bu mektepler, mekteplilerin güçlü bir hakikat ve yanlış duygusu geliştirmelerine, oburlarının bizim üzerimize koyduğu argümanlara karşı hassaslığa, kişisel ve kolektif hareket sonlarını kavramasına yardımcı olmaları gerekir. İş bölgesinde makinelerin kişilerden aldığı vazifeler ne olursa olsun, toplumsal ve sivil yaşama mealli ekte bulunma haber ve becerilerin üzerindeki taleplerimiz artmaya devam edecektir. Türkiye, son on yılda yalnızca eğitime daha fazla öğrenci kaydetmekle kalmayıp, birebir devranda bu mekteplilerin öğrenme neticelerini de arttırmakta iyi bir ilerleme kaydetti. Bu yüzden Türkiye’nin önümüzdeki yıllarda daha fazla gelişme göstereceğini umuyorum.”
Hürriyet
