Cumartesi günü, Martin Scorsese’nin Amerika’nın en sevilen eğlencelerinden biri olan toplu katliamı konu alan tüyler ürpertici destanı “Killers of the Flower Moon” yarışması dışı gösterimle Cannes Sinema Şenlik’te prömiyerini yaptı. Bu, Scorsese’nin 1986’da gösterime giren ve kendisine en iyi yıldız ödülü kazandıran bir kabus gibi çılgın “After Hours”tan bu yana etkinlikteki ilk film. Bu maaşlı, kariyerinin hesabını iki yıldızla kırmızı halıda yürüdü: Robert De Niro ve Leonardo DiCaprio.
David Grann’in aynı adlı kurgulanmayan en çok şeytani uyarın uyaran – senaryo Scorsese ve Eric Roth tarafından yazılmış – film, 1920’lerde Oklahoma’da Osage Nation’ın çok sayıda petrol zengini gidişini anlatıyor. Grann’in kitabının alt başlığı “Osage Cinayetleri ve FBI’ın Doğuşu” iken, film öncelikle Oklahoma’da sahada olup bitenlere odaklanıyor. Genç büro şefi J. Edgar Hoover’ın adı yükseliyor ama büyük ölçüde ajansın ofisleri, ofislerini, skandallarını ve o zamanlar DiCaprio’nun Clint Eastwood’un “J. Edgar” (2011).
“Killers of the Flower Moon” şok edici, bazen ezici hüzünlü, tüyler ürpertici detaylarıyla onu bir korku filmine daha yakın hissedebilen gerçek bir suç gizemi. Scorsese, 1920’lerde işlenen bir dizi cinayete tutuklanırken, aynı zamanda güçlü, Yerli Amerikalılar ve Amerika Birleşik Devletleri hakkında daha büyük bir hikaye anlatıyor. Bu hikayenin can alıcı bir parçası, Amerikan yönetiminin Osage’leri Kansas’ı terk etmeye ve Güneybatı’ya taşınmaya zorladığı 1870’lerde gerçekleşti. Başka bir bölüm, birkaç yıl sonra, ülkemizin Oklahoma’sındaki Osage bölgelerinde petrol keşfedildiğinde yazıldı.
DiCaprio’nun Ernest Burkhart’ı trenle Osage’nin eski şehri Fairfax’a vardığında, parlak yeşil ovaları göz alabildiğine petrol kuyuları kaplar. Ernest, yakın zamanda sona eren savaşında kalma boz renkli donuk hükümlerini yaşıyor ve amcası William Hale (Robert DeNiro) ile birlikte kardeşi (Scott Shepherd) da dahil olmak üzere bir dizi başka akrabayla birlikte yaşamaya başladı. Baykuş gözlüklü ve gergin bir gözlemciye sahip bir sığır yetiştiricisi olan gerçek Hale, yerel Kızılderili insanla o kadar yakın ilişkileri geliştirmişti ki, Grann, “Osage Tepeleri’nin Kralı olarak” ona saygı duyulduğunu yazıyor.
Scorsese, keskin buluşmalar, hızla yükselen kameraları ve hikayeyi temellendirmeye yetecek kadar geçmişiyle sizi bölgeleri, bazılarının harcadığı, bazılarının da çalmaya çalıştığı yeni paralarla dolu oyunların içine sürüklüyor. Osage, kafeslerin en büyük petrol yataklarından bazılarına sahip olan topraklarının maden haklarına sahip olmak ve maden arayıcılarına kiraladılar. Grann, 20. yüzyılın başında, kabile listelerindeki herkesin ödemeyi almaya çalıştığını yazıyor. Osage fevkalade zengin oldu ve 1923’te, “kabile bugün 400 milyon dolardan fazla olan 30 milyon dolardan fazla para kazandı” diye ekliyor.
“Killers of the Flower Moon”, Ernest’in hem Hale hem de kasaba insanlarını gezerken tanıştığı genç Osage kadın Mollie (Lily Gladstone) ile olan ilişkisini organize ediyor. Bölümler Fairfax gibi, lüks arabaların bölümleri atan insanlar ve korkmuş atlar arasında toprak ana yolda yarıştığı yer, Ernest kısa süre sonra çılgınca, tüm vahşi askerler ve fışkıran coşkuyla zıplıyor. Mollie ile tanıştıktan sonra enerji değişse de zıplamaya devam ediyor – sanki zenginlikten bir temas yakalamış gibi -. Ölü Osageler birikmeye başlarca evlenirler ve çocukları olur, sığınırlar.
Gladstone ve DiCaprio, zıt hislere, mizaçlara ve fiziksel çekimlere sahip olsa bile ikna edici bir şekilde oynuyor. Bu sakin, içine kapanık kadın vücudundayken yüz duygusuz bir maskeye çevirir ve uzun, geleneksel bir battaniyeyi vücudunu sararak vücudunu etkili bir şekilde koza haline getirir. Güzelliği, sakinliği ve kurnaz Mona Lisa’nın tavırlarıyla Mollie, hem Ernest’in hem de izleyicinin üzerinde büyük bir çekim kuvveti uyguluyor; ikiniz de çabuk aşık olursunuz. Dikkate alarak DiCaprio çekecek, ancak Gladstone’a yönelecek, filmin aynı yavaş yavaş, ruh üzerinde istismar amaçlı kullanıma sahip olması.
Ernest, özellikle Marvel Maniheizm’i büyüleyici, çetrefilli bir karakter ve pek görünmediği muhafazalarla dolu. DiCaprio’nun performansı, başlangıçta Ernest’in Hale’i memnun etme hevesiyle cömertler – onun gaspında ve terinde komedi ve acımasızlığı vardır – ancak gizem derinleştikçe daha sessiz, daha içsel ve hassas bir şekilde karmaşık hale gelir. Ernest’in onu ilk gördüğünde kaşlarını çatlaması öğretmeni, DiCaprio’nun De Niro’nun ünlü yüz buruşturmasını yansıttığını fark ettiğide bu ifade daha da önem kazanıyor, karakterler ve Scorsese’nin ikizi olan erkekler arasında görsel bir çizgi çizen bir seçim. sinema yıldızları.
Ekimden sonraki Amerikan tiyatrolarında gösterime giren “Killers of the Flower Moon” hakkında daha çok şey olacak.
