Ağaçların acıyı hissedebildiğini, hafızaları olduğunu ve ebeveyn ağaçların çocuklarıyla birlikte yaşadığını öğrendiğinizde, sıradan bir işmiş üzere devasa makinelerle onları kesip hayatlarını altüst edemiyorsunuz” diyor Peter Wohlleben. Mesleğine tutkuyla bağlı bir ormancı olan muharrir, ‘Ağaçların Kapalı Yaşamı’ isimli kitabında, yıllara dayanan gözlemlerinden yola çıkarak, ağaçların tipik insan davranışı sergilediğini vurguluyor.
Uzak ve karanlık
Benim de ağaçlarla ve ormanla ilgim, gölgesine sığınılan bir ağacın altında piknik yapmaktan biraz daha derin. Ormana evvel kaybolmaya, sonra da kendimi bulmaya giderim. Kent gürültüsünden uzak sessizliğine dikkat kesilir, bana anlattıklarını dinlerim. İnsan müdahalesinden uzak, eksiksiz işleyen ekosistemi müşahedeler, öğrendiklerimi ömrüme geçirmeye çalışırım. Tüm bunları yaparken değil mangal yakmak, abur cubur bile atıştırmak istemem. Zira tüm dikkatimi ağaçların bilgeliğine, börtü böceğin ortasındaki barış ve huzura, hülasa ormanın tatlı ahengine veririm. Bence toplum olarak ormanla barışmamız, orayı mangal yeri olarak görmememizle başlayacak.
Yunanca kökenli bir söz olan ‘longoz’ uzak, ağır ve karanlık ormanlar manasına geliyor. Kırklareli, Demirköy’e bağlı İğneada beldesindeki longoz, Bulgaristan sonuna da çok yakın. Yağış alan mevsimlerde Yıldız (Istranca) Dağları’ndan Karadeniz kıyılarına hakikat akan derelerin taşıdığı alüvyonların birikmesi nedeniyle su geriye gerçek taşıyor ve ağaçların büyük kısmı sular altında kalıyor. Bu nedenle ‘subasar ormanı’ olarak da biliniyor.
Kendi içinde birbirine bağlı birçok ekosisteme ve varlıklı bir biyoçeşitliliğe sahip longoz, farklı kültürlerin bir ortada ahenkle yaşayabilmesiyle adeta insanlara örnek oluyor. Bu ekosistem içinde birinin yaşadığı olumsuzluk oburu için de kaçınılmaz…
Bir sabah gün doğmadan kalkıp rehberimiz Uğur’un peşinde Longoz Ormanı Ulusal Parkı’na gittik. Rutininde orman da bu saatte tıpkı bizim üzere uykuda olmalıydı. Onu uyandırmamaya çalışarak sessizce içerilere yanlışsız süzüldük. Gökyüzü dev ve sık ağaçlar nedeniyle görünmüyordu. Bulanık Dere’ye ulaşana kadar, kimi vakit kısımların ortasından bataklıkları ve lotus çiçeklerini, kimi vakit ağaçkakanların delik deşik edip sanat yapıtına dönüştürdüğü ağaç kütüklerini görerek, yaklaşık bir saat yürüdük. Dereye ulaştığımızda ayakkabılarımızı elimize alıp suya indik. 1 kilometrelik derede bazen yeterlice sığlaşan, bazen de dizlerimize kadar çıkan suyun içinde, yumuşacık kumla temas ederek yol aldık. Dere ve deniz ortasındaki kumula ulaşınca küçük bir mola verdik. Biraz dinlenip bu kere tırmanarak dönüşe geçtik. 2.5 saat süren yürüyüşte kaplumbağa, suyılanı ve bol ölçüde çöp gördük. Çantalarımızdaki az sayıda poşeti çöple doldurup yorulmuş vücutlarımız ve rahatlamış vicdanlarımızla tesise dönüp kahvaltımızı yaptık.
“Kanolarımızla sessizce sazlıkların ortasında ilerledik. Bu türlü anlarda havaya yayılan huzuru, renkleri ve sessizliği içime çekmeye, cebime doldurmaya çalışıyorum…”
Mert Gölü’nde kano
Sonraki gün, güneş batmadan biraz evvel kıyıya inip Karadeniz’in çılgın dalgalarına selam verdikten sonra, Mert Gölü’nün kıyısında bizi bekleyen Uğur’la buluştuk. Mert Gölü, buradaki ekosisteme çeşitlilik sunan göllerin en büyüğü. Öbür irili ufaklı göller ise Erikli, Hamam, Pedina ve en küçükleri olan Latife.
Kanolarımızı suya itip turuncu gökyüzünün yansıdığı dingin suya kendimizi bıraktık. Tabiat dostu, sessiz kanolarımızla sazlıkların ortasında ilerledik.
Bu türlü anlarda havaya yayılan huzuru, renkleri ve sessizliği içime çekmeye, cebime doldurmaya çalışıyorum. Neyse ki bu sefer yanımızda harika fotoğraflar çeken bir arkadaşımız vardı. Sayesinde bu eşsiz dakikaları ölümsüz kıldık.
Karabatak, sutavuğu, yabanördeği ve ismini bilmediğimiz pek çok sukuşunun yanından süzülerek ilerledik. Küreklerimizin kıpırtılarını hiç umursamadılar. Anlaşılan trafiğe alışkınlardı. Ormanın başladığı yere kadar kürek çektik. Kısımlarını suya hakikat uzatan ağaçların ortasından iki büklüm geçmeye çalışmak heyecan vericiydi. Evvelki yıllarda kanolarla ormanın içlerine kadar ilerlenebiliyormuş. Fakat kuşların üremesine pürüz olmamak için yasak getirmişler.
Karanlık basmak üzereyken kanolarımızdan indiğimizde, yorulmuş kollarımıza karşın, bembeyaz bir sayfaya dönüşmüş zihinlerimizle yenilenmiş üzereydik.
Çok yaşamış insanların bilgeliğine sahip orman, bize dinginlik, huzur ve sükûnet vermişti. Halbuki bizim ona verecek hiçbir şeyimiz yoktu. Önünde hürmetle eğilip teşekkür ettik. Seni seviyoruz orman. Sen yoksan biz de yokuz. Fakat biz yoksak sen sonsuza kadar varsın.
Doğasever aileler için
Kaldığımız glamping tesisi, otel odasının konforunu, çadırı andıran yapılara sığdırmış. Kızım iyi bir doğasever olarak, tesise notunu birinci dakikalarda verdi. Konforuyla ailelere ormaniçi bir tecrübe sunan tesisin bir de macera parkı var. Kızımla birkaç saatimizi burada ter döküp çığlıklarla, kahkahalarla geçirdik. Ağaçlara asılmış kuvvetli parkurları geçip düşmemeye çalışırken istikrar, uyum ve kas çalışması yaptık.
Hürriyet
