◊ Yeni müziğiniz “Gülü Soldurmam”ın hikayesi epey değişik. Bir de siz anlatır mısınız?
– Kelamı Aşkın Tuna’ya, müziği Coşkun Kıvılcım’a ilişkin çok özel bir eser. Türk sanat müziği yapıtı ile yeniden kendi müziğimden ödün vermeden “Gülü Soldurmam” isimli müziğimle sanat müziğine devam ediyorum. Bu şarkıyı bizleri karşılıksız seven annelerimiz ve bütün bayanlarımız için seslendirdim. Zira inanıyorum ki bu şarkıyı dinleyen erkekler asla bir anneye, bir bayana şiddette bulunmayacaktır. “Gülü Soldurmam” kelamları prestijiyle da bir annenin, bir bayanın hislerini, hassasiyetini, kutsallığını anlatan bir müzik. Ben bu şarkıyı okurken stüdyoda iki sefer tansiyon sebebiyle bayılma nöbetleri geçirdim. Zira annemin yaşadıkları daima gözümün önüne geldi. Annem Alzheimer hastası ve geçtiğimiz ay cilt kanserine yakalandı. Acil ameliyatlara alındı. Bu olaylar beni derinden etkiledi. O yüzden bu müziğim sırf bayanlar ve anneler için…
◊ Ülkemizde bayana şiddet ve taciz olayları gündemdeyken bu müziğin farklı bir değeri var sanırım.
– Evet, şiddetin Türkiye’deki ilacı olacağına inanıyorum. Zira müzikle bütün kötülük kapılarının kapanacağına ve tedavi edileceğine inanıyorum. Hastalar bile müzikle tedavi ediliyordu geçmişte. Bu şarkıyı dinleyen hiçbir erkek bayana şiddette bulunamaz, tez ediyorum.
◊ Sizin yaptığınız müziklerde ya da kıyafetlerinizde daima bir ileti var…
– Bütün kıyafetlerimle tabiata, bayana, çocuğa, hayvanlara yapılan şiddetin karşısındayım. Çevreciyim ve bütün ödül merasimlerinde insanlara bildiri veren kıyafetler giyiyorum. Doğayı, denizleri o kadar çok katlettik ki artık oksijen alamayacak duruma geleceğiz. Binalar, santrallerle yok ediliyor geleceğimiz. Biz topraktan geldik, toprağa gideceğiz. Biz toprağın pahasını bilmeyerek kendi sonumuzu hazırlıyoruz.
◊ Hayır kurumları ve vakıfların özel gecelerine de katılıyorsunuz. Lakin hiç göz önünde değilsiniz…
– Dünyada benim üzere ikinci bir müzikçi yok. Dünya genelinde Türkiye başta olmak üzere yeniden engelliler faydasına konserler verdim. Bu gelirle korunma konutundan tutun da hastanelerin diyaliz makinelerine, binlerce akülü sandalyenin teminine kadar katkıda bulunmaya çalıştım. Türkiye’de tekim. Zira sanatkarlar kameralar ordusuyla sarfiyatlar bu noktaları ziyaret ederler ve bir daha onların yüzünü göremezsiniz.
TARLA İŞÇİLİĞİNDEN KOMİLİĞE KADAR HER İŞİ YAPTIM
◊ Pandemi devrinde toplumsal sorumluluk projelerine yardımlarda nasıl bir yol çizdiniz?
– Engelliler için online yardım gecesi düzenledik. Birinde antika mezatı yaptım. Sanatkarların kıyafetlerini açık artırmayla satışa sunduk. Geliriyle engelli çocuklara sandalye temin ettik. Down ve otizimli çocukların eğitim aldıkları okul gereksinimlerine da dayanak oluyoruz. En son geçen hafta Kızılay ile birlikte Mardin Nusaybin’deki 05-15 yaş ortasındaki özel çocuklarımızın gereksinimlerini karşıladık.
◊ Bunları neden çok dillendirmiyorsunuz?
– Bu ismi üstünde hayır çalışması. Bence bir beşerdeki en büyük fazilet geldiği yeri unutmamasıdır. Ben Beykoz’da bir gecekonduda dünyaya geldim. Okul hayatımda tarla işçiliğinden komiliğe kadar her yerde çalıştım. Ancak çok memnunduk.
◊ Pekala ne değişti artık, büyü bozuldu mu?
– İlkokulda bize sıhhat, toplumsal yardım vakıfları kılık kıyafet veriyordu. Artık ben bir yerlere gelmeye başladığımda bana yardım eden derneklerin himayesindeki çocukları giydirebiliyorum.
◊ Pekala sanat hayatınızda sizi üzen bir olay var mıdır?
– Bizden sonra Türk sanat müziğinde hiç kimse yetişmedi. Zeki Müren, Müzeyyen Senar, Münir Nurettin Selçuk’lar öldü gitti. Kimler kaldı? Bülent Ersoy, Muazzez Abacı, Gönül Müellif, Emel Sayın, Mustafa Sağyaşar. Onlardan sonraki genç jenerasyonda de bir tek Yılmaz Morgül var. Kimse bizi takip etmiyor. Öz müziğimize kimse sahip çıkmıyor.
Hürriyet
