Ağaç zirvelerinde yaşamalarının sebebi sellerden ve ziyanlı canlılardan korunmak olan kabile üyelerine bu formda düşmanları da erişemiyor.
Kille sıvadıkları palmiye yaprakları ve ağaç kabuklarını çatı üretiminde kullanıyorlar. Meskenin inşasında tüm aile üyeleri çalışıyor, taşınma esnasında ise evcil hayvanlar dahil olmak üzere herkes devasa merdiveni tırmanarak yuvaya kavuşuyor.
Yeni meskeni kutsamak için bir ateş yakılıyor ve orman selamlanıyor. Hâlâ ilkel bir hayat sürdükleri için makus bir üne sahipler lakin bu mimari kusursuz sayılabilecek ağaç konutlarının neredeyse gölgesinde kalıyor. Yaşadıkları çevreyi çok iyi tanıyorlar, atalarından kazandıkları tecrübeler sayesindeyse yeteneklerini geliştirmişler.
Tüyleri diken diken eden gelenek
Korowai kabilesi ile ilgili en enteresan gerçekler ise şu: Korowailer ‘Khakhua’ isminde makûs bir ruhun var olduğuna inanıyorlar. Aslında bu durum bir gelenek… Dış dünyayı merak ederek bölgeden ayrılan ve döndüğünde kabile tarafından kabul edilmeyen Boas bu geleneği şöyle anlatıyor: “Khakhua öldürmek istediği şahısların yakını ya da arkadaşı kılığına girer, onlar uykudayken iç organlarını yemeye başlar. Organların yerine küller koyar, böylelikle kurbanlar hiçbir şey fark etmez.
Khakhuanın kim olduğu ortaya çıkarsa, bu kere kurban o olur. Kalbine bir ok saplanır ve öbürleri tarafından yenir.” Hastalık nedeniyle ölmek üzere olan kabile üyeleri, vefatlarından sorumlu tuttukları bir erkeğin ismini fısıldıyor. Böylelikle yeni ‘kurban’ belirlenmiş oluyor. Korowailer sadece makus ruhları yediklerine inanıyor, bu nedenle öbür rastgele bir nedenle insan öldürmüyorlar.
Aynı vakitte çocuklar khakhua avına dahil edilmiyor. Keşfedilmelerini izleyen yıllar boyunca, dış dünyayla kurdukları temaslar ise bu geleneği neredeyse yok etmiş durumda. 1970’lerde Johannes Veldhuizen ve Henk Venema isimli iki Hollandalının başını çektiği bir küme, birinci kere Korowai kabilesiyle bağlantıya geçmişti. Korowai, bilinen son yamyam kabile olduğuna ait haberlerin çıkmasının akabinde da üne kavuşmuştu.
Hürriyet
