Kurban Bayramı tatilinin son gününde, son seferimizi Bozcaada’ya gerçekleştirdik. Antalya’dan başlayan seyahatimize sırasıyla Muğla ve İzmir’den devam ettik. Çeşme ve Alaçatı’daki kalabalık imajlar sonrasında bizi de virüs korkusu sardı. Yol boyunca Ayvalık, Sarımsaklı, Edremit ve Altınoluk girişlerinde de fevkalade ağır trafiğe şahit olduk. Araçlar çok küçük hareketlerle ilerleyebiliyordu. Bu durumu görünce kelamı geçen tatil beldelerine uğramaktan vazgeçtik.
ÖNLEMLER UNUTULDU
Ve sonunda Bozcaada’ya ulaşıyoruz. Adaya geçmek için kullandığımız feribot bir epey kalabalıktı. Adaya yanaştıktan sonra vahim bir tabloyla karşı karşıya kaldık. Çok büyük bir yükünü yerli turistin oluşturduğu kalabalık, adanın sokaklarına hakikat akın etmeye başladı. Birinci olarak Bozacaada’nın ünlü ‘çınar altındaki kafesini’ gördük. Oturacak yer yoktu. Tekrar kalacak yer bulmak için harekete geçtik. Burada da yer bulmak için bir oldukça mesai harcadık. Sonunda kalacak yerimizi ayarlamıştık. Fakat neredeyse her yıl geldiğimiz Bozcaada’da kalacak yere ödediğimiz fiyat geçen yıla nazaran neredeyse iki katına çıkmıştı. Ortalama oda fiyatları 300 TL’den başlıyor 700 TL’ye kadar çıkıyordu. Kalacağımız yere yanlışsız ilerlerken adaya gelen turistler Bozcaada’nın mükemmel sokaklarında fotoğraf çekme yarışına girmişti. Virüse karşı alınması gereken tedbirler fotoğraf çekme yarışı esnasında unutulmuştu.
BİR FOTOĞRAF 100 TL
Akşam saatleri yaklaştıkça yemek yemek için yer aramaya başladık. Yeme-içme yerlerindeki fiyatları görünce şaşırmamak elde değildi. Şayet hoş bir yerde alkollü bir yemek yemek istersek kişi başı en az 150-200 TL ödememiz gerekiyordu. Yere nazaran fiyatlar değişiklik göstermekle birlikte daha üst çıkıyordu. Bu türlü bir yerde yemek yemektense Bozcada’da güneş batarken Polente’ye çıkmayı tercih ettik. Burada da bizi birinci karşılayan olağan ki ‘kalabalık’ oldu. Turistlere toplumsal medyalık çok hoş fotoğraf imkanı sunan Polente’ye giderken, alkollü içecek almak istedik. Geçen yıl 25 TL’ye aldığımız içeceğin fiyatı 50 TL olmuştu. İçinde kuru kayısı ve peynir çeşitlerinin olduğu tabağın fiyatı da 50 TL’ydi. Biz kendi aracımızla seyahat yaptığımız için minibüs kullanmadık. Minibüs fiyatı ise gidiş-dönüş 20 TL’ydi. Yani bir kişi hoş bir tabiat hadisesine şahit olmak ve Instagram için hoş bir fotoğraf çekmek isteyenlerin 100 TL’yi gözden çıkarması gerekiyordu.
AYAZMA PLAJI ERKENDEN DOLDU
Günün bitmesiyle birlikte dönüş için kalacağımız pansiyona hakikat yola çıktık. Kalabalık azalsa da hala sokaklarda gezen, yerlerde oturan beşerler vardı. Sonraki gün, günün birinci ışıklarıyla birlikte Ayazma Plajı’na gitmek için hazırlandık. Hedefimiz erken gidip plajda toplumsal aralı bir yer bulmaktı. Fakat başaramadık. Zira plaj çoktan dolmuştu.
FERİBOT İÇİN KİLOMETRELERCE KUYRUK OLDU
En büyük sürprizi ise dönüş yolunda yaşadık. Aracımıza bindik, iskele yoluna hakikat yola çıktık ki çabucak durmak zorunda kaldık. Zira önümüzdeki araçlar ilerleyemiyordu. İskeleye kadar neredeyse 3 kilometre uzunluğunda araç kuyruğu oluşmuştu. Yolda araçlara su dağıtımı bile yapılıyordu. Bir feribotun yaklaşık 70 araç aldığı düşünülünce trafikte bekleme süremizin çok uzun olacağını da varsayım etmemiz sıkıntı olmadı. Saatler süren beklemenin akabinde feribota ulaşıyoruz. Gelişimizde olduğu üzere dönüşümüzde de insan kalabalığından bir an olsun kurtulamıyoruz.
Hürriyet
