Rastgele bir şeye benzetmek gerekse, kendi hoşluğuna ikna edilmeyi bekleyen, sevildikçe hoşlaşan, güzelleştikçe seni sevinçli oyunlar oynamaya çağıran bir kız çocuğuna benzetirdim Datça’yı. O yüzden birinci tanıştığınızda size bütün hünerlerini göstermesini, tüm oyunlarını oynamasını beklemeyin; evvel biraz emek vermenizi bekliyor. Harika koyları var fakat evvel biraz araştırmanız gerekiyor, o koylara giden yollara azıcık katlanmanızı bekliyor lakin sonrasını ona bırakın zira Datça’da çıktığınız her macera, keyifli sonla bitiyor!
Datça’da Lisanlara Destan Bükler ve Koylar Konusu
Datça’daki bükleri bilmeyeniniz yoktur diye düşünüyorum ancak yeniden de Datça’yla ilgili bir şeyler duymaya bu yazıyla başlayanlar varsa diye en baştan anlatacağım. Datça’nın en meşhur bükleri Ovabükü, Palamutbükü ve Hayıtbükü. Herbiri merkezden yaklaşık 30 dakika uzaklıkta. Üçünde de hem tesis bulmanız hem de kendi imkanlarınızla denize koşmanız mümkün ve her biri azıcık kalabalık. Bu büklerin etrafında yeniden birçok pansiyon, butik otel ve apart seçeneklerini bulabilirsiniz. Hayıtbükü’nde deniz biraz daha kum&taş karışık fakat başka büklerde ve koylarda sizi çakıl&taş kıyıların beklediğini unutmayın. Ömrü hayatınızda hiç deniz ayakkabısı giymemiş ve giymeyecek biri olsanız da bu koylar size bu kararınızı biraz sorulatacak ve tamam mı devam mı diyeceğiniz bir nokta olacak. Ben devam dedim, deniz ayakkabısını her seferinde reddettim lakin bilemiyorum tahminen de kabullenmeliydim. Meşhur Bükler konusunu süratlice geçerek sizi biraz daha sessiz, daha bakir küçük koyları keşfetmeye davet ediyorum zira bence Datça’nın vitamini bu koylarda!
Baştan söylemeliyim, size anlatacağım koylara gitmek biraz zahmetli. Hem tesis yok; yani kendi gereksinimlerinizi ayarlayarak gitmelisiniz, hem de yolları biraz daha zahmetli. Ancak bu sizi yıldırmaz ve devam ederseniz tünelin sonundan daima masmavi denizin pırıltıları görünüyor.
Bükceğiz
Bükceğiz Datça’da en çok beğendiğim koy oldu. Yüzyıllık kayaların ortasında gizli kalmış ve tabiatı prestijiyle bugüne kadar gittiğiniz hiçbir koya benzemeyecek bence. Bu koya bi araya kadar otomobille inebiliyorsunuz, sonrasında devam etmek için sağlam bir 4 çeker araç kural. Lakin bizim üzere kent beyefendisi bir araçla geldiyseniz de çabucak küsmeyin, yalnızca fazladan 15 dk yol yürüyeceksiniz lakin ulaştığınız yer yürüdüğünüz yolun izlerini ortalama 3 saniyede silecek hoşlukta.
Bükceğiz için yol tanımı de veriyim de tam olsun istiyorum ve sizi yoldan geçenlere Bükceğiz ne tarafta kalıyor demekten kurtarıyorum, rastgele bir harita uygulamasına aşağıdaki lokasyon bilgilerini yazmanız kâfi; 36°39’19.1″N 27°28’33.0″E
Bağlarözü
Gelelim 2. hoşlar hoşuna. Bağlarözü de Datça’nın nispeten daha az bilinen ve gidilen koylarından. Bunun sebebi de tekrar tabiki yolları. Datça’nın sistemini anlatmıştım size, tekrar biraz hatırlatıyım; evvel emek sonra yemek 🙂
Murdala Koyu
Murdala yolu bizi en çok zorlayan koy oldu açıkçası. Ulaştığımızda gördüğümüz büyük koyun biraz da yanında kalan, kimsenin olmadığı şahane bir koycuk var, biz pandemı sebebiyle kimseyle yakın güneşlenmek istemediğimiz için oraya gittik. Bu koy o kadar yol gittikten sonra bizi sevindirdi fakat bir Bükceğiz olmadığını söylemeliyim.
Perili Köşk Koyu
Perili Köşk koyu bizim son gün uğradığımız bir koy. Alabildiğine büyük ve çok keyifli bir görüntüsü var. Bizim gittiğimiz gün hayli dalgalıydı, her gün bu türlü mi bilemiyorum lakin yakınlarındaki surf okulu oluşu biraz yanıt niteliğinde 🙂 Tekrar de yolu başkalarında farklı olarak çok rahat olduğu için denemeye kıymet bence.
İsimsiz Koy
İsimsiz koy Datça’daki en minnoş koy bence, zira yalnızca iki kişilik 🙂 Erken gelen yeri kapar mantısı işliyor yani. Biz bu koyu hayli romantik bulduk, Palamutbükü’ne yanlışsız yola çıkarsanız kesinlikle uğrayın derim. Koordinatları şu biçimde; 36°40’42.3″N 27°31’04.5″E Yolun sol tarafındaki incecik bir patikadan aşağıya inmelisiniz.
Günbatımı için Biçilmiş Kaftan: Knidos Antik Kenti ve Feneri
Gelelim Datça’nın en ucunu yani Knidos Antik Kenti’ni keşfetmeye. Burası Ege ile Akdeniz’in buluştuğu, vaktinde sanat, bilim ve mimarlığın başşehri olarak kabul edilmiş bir kente konut sahipliği yapmış bir alan ve kıymeti büyük. 1987 yılında başlamış olan arkeolojik hafriyatlar hala devam ediyor. Giriş fiyatı kişi başı nakit 14 TL (kredi kartı geçmiyor) ancak Müze kartınız varsa fiyatsız olarak giriş yapabiliyorsunuz.
Burayı gezdikten sonra şiddetli bir patikayı (tabi ki yol tekrar güçlü 🙂 ) aşmayı göze alabilirseniz dünyanın en hoş gün batımlarından biri sizi bekliyor. Antik kentten başınızı kaldırıp en uç noktaya bakarsanız orada bir fener var uzakta’yı görebilirsiniz.
Bu fenere çıkmak sahiden çok kolay değil, ben bir gafletle buraya terliklerimle geldiğim için yolu maalesef tamamlayamadım zira ben dayansam da terliğim bu uğraşa dayanamadı. Lakin bulunduğum yer bile inanılmazdı! O denli uçsuz bucaksız bir deniz ve gün batımı var ki, bir kere daha algılıyorsunuz bulunduğunuz gezegenin muazzamlığını ve sizin içinde küçücük bir lokma oluşunuzu.
Eski Datça: Can Yücel’in Elbette ki Bir Bildiği Vardı
Gelelim Datça’da en çok beğendiğim, her sokağını hiç sıkılmadan gezindiğim, kendimi masallar aleminde hissettiren Datça’nın en hoş yerine. Can Yücel’in elbetteki bir bildiği vardı ve o şiirlere lakin bu tatta bi yer memleket olabilirdi. Datça’da 1 gününüz bile olsa uğramadan geçmeyin, sakin sakin gezin sokaklarını.
Bu hoş sokaklar içinde benim en çok beğendiğim tabi ki Can Yücel’in de meskeninin olduğu Can Yücel Sokağı. Can Yücel’in meskeninin gezilemediğini söylemem gerek ancak kapısına kadar gidip hem fotoğraf çektirmek hem de kapının üzerindeki gazete yapraklarını ve şiirleri okumak özgür.
Datça’da Yeme İçme Konusu
Datça’da size bilhassa tavsiye edeceğim bir kaç yer olacak. Denediğim restoranlardan çok övülmesine karşın hiç beğenmediklerim de oldu. Daha çok görseli ile cezbeden Kumluk Yolu üzerindeki meyhanelerden çok keyif almayınca tekrar anayoldan çıktım ve Datça’da en çok keyif aldığım meyhaneyi buldum 🙂
Kumluk yolunun bir art paralelinde yer alan Eski Meyhane gittiğim en keyifli restorandı. Mezeleri, karidesi, ahtapotu ve tahinli suflesiyle bizi büyüledi diyebilirim. İşletmede de, işini o kadar severek ve nezaketle yapan bir grup var ki, uzun vakittir bu türlü keyifli akşam yemeği yememiştim, bir daha Datça’ya gelirsem birinci buraya geleceğim.
Balık tavsiyesi hakkımı Emek Restoran Kaptan’ın Yeri’nden kullanıyorum. Eski Datça’daki Atik’o anne köftesi ve makarnasıyla listeme girdi. Hamburger bira severlere ise bonus olarak karşıma çıkan efsane bir burgerci tavsiye edeceğim. Aydın’dan gelen bir ailenin kurduğu ve Çine Köftesinden yaptıkları hamburger benden tam puan aldı, gideceklere tavsiyem Füme Kaburgalı Hamburger’leri. Dondurma konusunda ise tek geçeceğim yer tabiki Tekin Usta. Keçimiz Pakize’nin sütü bütün güneye yetmiş. Marmaris’e kadar bir çok yerde şubesi var daima hepsinin lezzeti birebir hoşlukta.
Datça’da Kalınacak Yerler
Pandemi konusundaki hassasiyetimi beni instagramdan takip edenler biliyor. Buradan Akyaka ve Bozburun’a devam edeceğim ve bu seyahate çıkmadan evvel en çok kalacak yerleri araştırdım. Neyseki Datça’da aile büyüğümüzün uzun müddettir kapalı olan meskeni olunca burada kalacak yer konusunda çok çırpınmamıza gerek kalmadı ve AyşeBnB’de keyifle konakladık. Lakin geleceklere lokasyon olarak tavsiyem Eski Datça’da kalmaları. Hem merkezi hem de Datça’nın şiir tadındaki ruhu en çok burada hissediliyor Benim seyahatim bahsettiğim üzere Akyaka’ya oradan da Bozburun’a yanlışsız devam ediyor. Bu iki lokasyonla ilgili tüm ayrıntıları da sizlerle paylaşmak için sabırsızlanıyorum!
Hürriyet