Manisa’ya aşağı üst bir saat arada bulunuyor. Şayet Türkmen Şelalesi diye navigasyona yazarsanız sizi şelalenin üt kısmındaki yola götürüyor. Orası da 4×4 araç olmadığı sürece epey uzağına park edip yürümeniz manasına geliyor. Türkmen Şelalesi tabelası da aramayın boşuna. Büyük Şelale yazıyor, onları takip edin. Biz Türkmen köyü tarafından gidiyoruz. Aracımızı derenin kenarına park edip geri kalan yolu yürümemiz gerekiyor. Yol yorgunu bir kısım arkadaşlar yatıp uyumayı tercih ederken ben sıcaktan bayıldığım için Küçük Şelaleye gidip yüzmeyi düşünüyorum. Birinci gördüğüm şeyse atılmış çöpler oluyor. Söyleye söyleye bunu yapanların kökünü kurutacağım. Atmayın çöpünüzü, atmayın yahu! Türkmen Şelalesi ‘Büyük Şelale’ oluyor. Onun daha aşağısındaki şelale ise Küçük Şelale diye isimlendiriliyor. Aracı bıraktığımız yer ile Küçük Şelale ortası 10-15 dakika uzaklıkta. O da çok hoş. Sabah sabah atıyorum kendimi buz üzere sulara. O denli iyi geliyor ki…
Bir süre yüzdükten sonra aracın yanına gidiyoruz. Uyuyanlarda uyanmış. Daima birlikte teknik materyallerimizi Küçük Şelale’ye taşıyoruz. Birinci gün buradaki şelaleden iniş yapacağız. Şelalenin sağ tarafından üst kısmına tırmanmak için bir yol var. Çok dikkatli tırmanın. Kimi yerde duvara yapışıp geçiyorum. O derece dar. Tam şelalenin üst kısmında bir havuz oluşmuş. Öteki arkadaşlar iniş yaparken bol bol yüzüyorum orada. Görüntüyü seyrediyorum. Anlatılmaz bir keyif.
Biz burada kamp yapacağız. Akşam olmadan kendimize bir kamp alanı bulmalıyız. Küçük Şelale’nin etrafı taşlık ve düz yer bulmak güç. Türkmen Şelalesi’nin olduğu yerde de durum pek farklı değilmiş. Hafta sonları da çok kalabalık olduğu için çantalarımızın güvenliğini sağlayamayabiliriz. En hoşu Türkmen Şelalesi’nin üstüne kamp atmak diyorlar. Araçla Küçük Şelale ortası 15 dakika, oradan da çok dik ağaçlık bir yer tırmanmamız gerekiyor. O da yarım saat üzere sürecek. Tüm bu yolu sırtımızda kamp yüküyle tırmanacağız. Aksi üzere sol ayağımda sakat. Benim için çok acılı bir yol oluyor yani.
Yani kayaya 100 yıl dayanacak çelikler çaktı. Bu halkalara ipi bağlayıp ineceğiz aşağıya. Bunu sonraki güne bırakıyoruz. Bugün gereğince yorulduk. Ben de bunu fırsata çevirip göllerde bol bol yüzüyorum. Atlama idmanı yapıyorum. Atlayamıyorum zira. O kadar güç çıkılan yere bile gelmişler ve dere yatağında yemişler içmişler. Çekirdek kabuklarını, ambalajlarını, kavun kabuklarını atıp gitmişler. Bol bol yüzüp atladıktan sonra kamp alanına dönüyoruz. Çadırımı kuruyorum, hamağımı bağlıyorum. Kamp ateşi yanıyor. Akşam yemeği hazırlıkları başlıyor. Gün batımı için karşı zirvelere çıkıyorum. O denli enfes görüntüler var ki…
Arkadaşlar bir kısım eşyama yardım ediyor. Yedi iyi insan ve bir de ben kanyoning için geldik. En sonunda Türkmen Şelalesi’nin zirvesindeki açıklığa varıyoruz. Mor renkli dikenlerle kaplı… Arkadaşlar onları kesmeye başlıyor. Biz de dereye inip şelalenin döküldüğü noktaya gidiyoruz. Gidiyoruz diyorum fakat o kadar kolay değil. Ayağınızda kaymayan bir ayakkabı olsun. Yer yer göller oluşmuş.
Oralardan geçiyorsunuz. Kayalardan atlıyorsunuz falan…
Kamp alanında su ya da çeşme yok. Dere de pak değil. Yani demem o ki suyunuzu yanınızda götürün. El bile yıkanmaz o suda ancak biz girip yüzdük. Sonraki günde gireceğiz o sulara. O akşam ne çok yedik. Dinlenip dinlenip yedik. Gece herkes uyuyup da ateşin başı bana kalıyor ya en sevdiğim an bu an. Yıldızlar tepemde, sessizliği bölen tek şey ateş çıtırtısı… Birçok vakit oturduğum yerde uyuduğum çok olmuştur. Bu seferde değişmiyor.
En sonunda Türkmen Şelalesi’nin döküldüğü noktaya varıyoruz. ‘Ict Canyoning’ kulübüm geçtiğimiz sene burayı boltlamıştı. Yani kayaya 100 yıl dayanacak çelikler çaktı. Bu halkalara ipi bağlayıp ineceğiz aşağıya. Bunu sonraki güne bırakıyoruz. Bugün gereğince yorulduk. Ben de bunu fırsata çevirip göllerde bol bol yüzüyorum. Atlama idmanı yapıyorum. Atlayamıyorum zira. O kadar sıkıntı çıkılan yere bile gelmişler ve dere yatağında yemişler içmişler. Çekirdek kabuklarını, ambalajlarını, kavun kabuklarını atıp gitmişler. Bol bol yüzüp atladıktan sonra kamp alanına dönüyoruz. Çadırımı kuruyorum, hamağımı bağlıyorum. Kamp ateşi yanıyor. Akşam yemeği hazırlıkları başlıyor. Gün batımı için karşı doruklara çıkıyorum. O denli enfes görüntüler var ki…
Kamp alanında su ya da çeşme yok. Dere de pak değil. Yani demem o ki suyunuzu yanınızda götürün. El bile yıkanmaz o suda lakin biz girip yüzdük. Sonraki günde gireceğiz o sulara. O akşam ne çok yedik. Dinlenip dinlenip yedik. Gece herkes uyuyup da ateşin başı bana kalıyor ya en sevdiğim an bu an. Yıldızlar tepemde, sessizliği bölen tek şey ateş çıtırtısı… Birden fazla vakit oturduğum yerde uyuduğum çok olmuştur. Bu seferde değişmiyor.
Kamp alanında su ya da çeşme yok. Dere de pak değil. Yani demem o ki suyunuzu yanınızda götürün. El bile yıkanmaz o suda lakin biz girip yüzdük. Sonraki günde gireceğiz o sulara. O akşam ne çok yedik. Dinlenip dinlenip yedik. Gece herkes uyuyup da ateşin başı bana kalıyor ya en sevdiğim an bu an. Yıldızlar tepemde, sessizliği bölen tek şey ateş çıtırtısı… Birçok vakit oturduğum yerde uyuduğum çok olmuştur. Bu seferde değişmiyor. Sabaha karşı çadırıma gidiyorum. Sabahta sıcak olunca hamağa gidiyorum. Kahvaltı sonrası asıl oraya gitme sebebimiz için Türkmen Şelalesi’ne yürüyoruz.
Zipline için tekrar üst tırmanıyorum. Çok güç değilmiş şelalenin olduğu yerden tırmanmak ya da sırtımda çanta olmadan çıktığımdan. Şelalenin doruğuna gidebilmek için evvel kamp alanına sonrada dere yatağına inip o havuzları geçmek gerekiyor.
İpler bağlanıyor. Zipline kuruluyor. Biraz gözüm korkuyor. Kanyonlar dar bir koridor üzere ve ben sağa sola tutunabiliyorum. Buranın etrafı çok açık. Korka korka da olsa çıkıyorum ipin üstüne. Bir taraftan şelale dökülüyor, harika bir an. Şelalenin duvarı yosun tutmuş. Ayaklarım kayıyor. Bende salıyorum kendimi aşağıya. Biraz süratli bir iniş oluyor ve üstten bırakıyorum kendimi suya. Bir alkış kopuyor. Çekirdekçi amcalar sandalyelerinde oturmuş her ineni alkışlıyor. Çok komik. Zipline için tekrar üst tırmanıyorum. Çok sıkıntı değilmiş şelalenin olduğu yerden tırmanmak ya da sırtımda çanta olmadan çıktığımdan. Şelalenin doruğuna gidebilmek için evvel kamp alanına sonrada dere yatağına inip o havuzları geçmek gerekiyor. En iyimser kestirimle yarım saat yeniden. Bu sefer zipline yapıyorum. 47 metreden aşağıya salıyoruz kendimizi. Bütün kaynaklarda şelalenin yüksekliği 30 metre denmiş lakin bizim ölçümümüze nazaran 47 metre yükseklik.
Burada kamp yapmayı düşünenlerin bilmesi gerekenlerBir tesis yok. Yalnızca aşağı tarafta aracınızı park ettiğiniz yerde bir gözlemeci var. Elektrik, tuvalet ve su yok. Telefon ve internet çekmiyor. Odun problemi yok fakat ateş yakarken çok dikkat edin. Epeyce ağaçlıklı bir yer zira. Ve en değerli şey çöpünüzü yanınızda götürün… Keyifli kamplar… Blog: Nerdesinbahar.com
Burada kamp yapmayı düşünenlerin bilmesi gerekenler
Bir tesis yok. Yalnızca aşağı tarafta aracınızı park ettiğiniz yerde bir gözlemeci var. Elektrik, tuvalet ve su yok. Telefon ve internet çekmiyor. Odun külfeti yok lakin ateş yakarken çok dikkat edin. Epey ağaçlıklı bir yer zira. Ve en kıymetli şey çöpünüzü yanınızda götürün… Keyifli kamplar…
Türkiye’deki farklı şelaleler ile ilgili birçok ayrıntıya nerdesinbahar.com adresine tıklayarak ulaşabilirsiniz.
Hürriyet
