Çok garip bir seneyi geride bıraktık doğrusu. 2021’in, en azından ferdî tarihimizin, en renksiz kutlanan yılbaşı gecesi olması bu yüzden ve yalnız olduğumuzu da hiç zannetmeyin, tüm dünyayla ortak bir yazgının kesimiyiz. Çabucak herkes, ekran başında, çekirdek ailesiyle girdi bu yıla. Yeni yıla nasıl girersen sene o denli geçer inanışının yanlışsız olmadığını geçen sene öğrenmiştik, ne de olsa. O açıdan içimiz rahat. Garip bir yıldı. Bizim için Mart, öteki ülkeler için Kasım, Aralık yahut Ocak’tan bu yana; kendi içinde giriş, gelişme, daha çok gelişme ve daha da çok gelişme olarak yaşadığımız bir sürecin içindeyiz, şimdi sonuca gelemedik maalesef. Ne vakit geleceğimiz, sonrasında benzeri şeyler yaşayıp yaşamayacağımızı da meçhul. Bu türlü hislerle kapatıyoruz seneyi derken 2020 giderayak son darbesini de vuruyor ve Omar Elabdellaoui düşüyor gündeme.
FOTO ÇEKEN CEZA ALMALI
Evvelki gece, hepimiz ekranların başında, öteki gecelerden pek de farklı olmayan bir biçimde kutlamaya çalışırken yılbaşını, Omar’ın havai fişek patlatırken yaralandığını öğreniyoruz. Kimin paylaştığını bilmediğimiz fakat kim çekip servis ettiyse ceza alması gerektiğini düşündüğüm dehşetli bir fotoğrafla ve “Down Sendromlu çocuklarını eğlendirmek için havai fişek patlatmaya çalışırken yaralandı” cümlesiyle. Kısacık cümleye sığan yanlışları düşünmeye vakit yok o anda. Öbür futbolcuların da misal etkinliklerle çocuklarını ‘eğlendirdiğini’ gördük maalesef. Küçücük çocukları havai fişekler yerine eğlendirebilecek 100 alternatif geliyor insanın aklına, lakin vakti değil. Omar’ın sıhhat durumu kadar, Down Sendromlu çocuklarını annesiz büyüttüğü kıssasını neden bugüne kadar bilmediğimizi merak ediyorum daha fazla.
BENCE ÇOCUKLARINI ANNESİ BÜYÜTEN BİRİ DEĞİL OMAR
Instagram hesabına bakıyorum Omar’ın, 26 Mart’ta, “Zor ve farklı vakitler olduğunun farkındayım lakin tüm dünya tıpkı sürecin içerisindeyiz. Kendinize neden meskende kalmanız gerektiğini ve disiplinli olmanız gerektiğini hatırlatın. Ben kendime yaşlılar, hastalar ve ailem için konutta kalmam gerektiğini hatırlatıyorum. Siz de kendinize neden konutta kalmanız gerektiğini hatırlatın.” yazmış. Meskende kaldığı süreyi daha çok okumak için harcayacağını eklemiş, ne hoş. Galatasaray’a geldikten sonra Instagram paylaşımlarına yazdıkları azalmış, ekseriyetle ‘maç günü’ yazmakla yetinmiş mesela, evvelce daha uzun görüş açıklarken. Bu da farklı değil mi? Sonra Kasım’da Covid testinin olumlu olduğu açıklaması var. Aralık başında doğum gününü kutlamış; 29 mumu var çikolatalı pastasının üzerinde. Sehpanın üzeri de bol bol şekerleme ve çikolata dolu. Yemek namına pek öbür bir şey yok. Mavi-beyaz balonlar ve yeniden mavi-beyaz bir çiçek. Neden mavi-beyaz onu da bilmiyorum. Beş şişe cola, biri zero. Bardak yok. İki büyük Louis Vuitton torbası. Koltuğun neresinde oturmayı sevdiğini anlamamızı sağlayan, ezik yastıklar. Öteki koltuk mum üzere. Perdesi kapalı geniş camlar, bir de perdesiz storlu öteki pencere… Bence çocuklarını annesiz büyüten biri değil Omar; pembe perdeler, perdeye asılı süsler, itinayla katlanmış peçeteler, sehpada yanan mum ve bir de içgüdülerim bu türlü söylüyor.
ÇOCUKAR O ANI NASIL YAŞADILAR?
Twitter her ekipten taraftarın ve kulüplerin geçmiş olsun dilekleriyle doluyor süratle. Çocukları kucağında, güldüğü fotoğraf karşımıza çıkıyor sıklıkla. Evet, soldaki çocuğu, o hoş Down Sendromlu, güleryüzlü çocuklardan biri. Onlara konutta oyun oynadığı görüntüye rastlıyorum sonra. Birkaç saniyede gözleri dolduracak sıcaklıkta. Nerede çocuklar sanki artık? O anı nasıl yaşadılar? Öteki bir şey düşünemiyorum.
ONUN İÇİN YAZILANLARI OKUMAK 2020’YE GÖZ GEZDİRMEK ÜZEREYDİ
Tabibinin ve kulübün açıklamalarından hayati tehlike olmadığını, gözlerindeki hasarın ileri tetkikler sonrası aşikâr olacağını öğrenerek biraz rahatlıyoruz sonraki gün. 2020 kıymetlendirme yazısı yazmaya oturup, Omar’ı yazdım. Hakkında yazılan bildirileri peş peşe okumak, 2020’yi gözden geçirmek üzere oldu gerçi. İçe döndüğü periyotta, orada berbatlıktan diğer bir şey bulamayıp bizlerle paylaşmakta sakınca görmeyen, bu türlü kötü şeyler düşünmeyi ve yazmayı nasıl becerdiklerini asla anlayamayacağım kötücüllükte iletiler da var, ancak yok, ümitsizliğe kapılacak kadar kalabalık değiller. Dünü bilmem lakin bugün ezici çoğunluk, Omar’ın çocuklarına süratli dönmesinin, futboldan da şampiyonluktan da değerli olduğu noktasında birleşmiş görünüyor. Ne hoş.
UMARIM MAKÛS OLAN HER ŞEY 2020’DE KALIR
2020’i makus bir olayla kapatıp, 2021’e hoş hisler etrafında başlamayı umacak kadar iyimser kalanlara iyi yıllar dilerim. Umarım bu hisler, hoş olan öyküleri öne çıkaran bir spor kültürü yaratmamıza fırsat verecek halde büyür bu sene ve makûs olan her şey, 2020’nin tozlu, pardon virüslü sayfalarında kalır. Herkese iyi yıllar
Hürriyet