1960’larda seçkin bir konuk ABD Dışişleri Bakanlığı’na geldi ve bir daha ayrılmadı. 18. yüzyıldı.
60’lı yıllara kadar Dışişleri Bakanlığı’nın Washington DC’deki evi olan ve 1941’de tamamlanan ve bir milyon metrekareden fazla taban alanına sahip olan Harry S. Truman Binası, tamamen çağdaş bir tarza sahipti ve iyi bir şekilde değildi. Kutulu iklimlendirme mobilyaları sergileniyordu. Floresan ışıklar yeşilimsi onların hükümetlerine ve uluslararası ileri gelenlere yansıyor.
Dışişleri Bakanlığı’nın eski protokol şefi Selwa Roosevelt, önemli yönetimle toplantılar ve yemekler için kullanılan karşılama salonlarında bulunurarak, “Boyutu söyleyemem, çok berbatlardı” dedi. 93 yaşındaki Roosevelt, Eisenhower yönetimi sırasında bu alanlarla ilk karşılaşmada Theodore Roosevelt’in torunuyla evli, genç bir sosyete gazetecisiydi.
“Korkunç bir yeşil halıyı yaşıyoruz” dedi. “Utanç vericiydi. coğrafyanın bu kadar kötü bir durumda azalmasına çok rastlanıyor.”
Yalnız değildim. Ancak 1960’ların sonlarında mimar Edward Vason Jones, Dışişleri Bakanlığı’nın sekizinci katını kornişler, sütunlar, kasalar ve yaldızlarla göz kamaştırmaya başladı. 1740’tan 1840’a kadar olan dönem temsil eden tablolar, mobilyalar ve dekoratif objeler odaları doldu ve sonunda 5.000’den fazla müze yüksek parçadan oluşan bir koleksiyona dönüştü. Nadir eserler arasında Francis Scott Key’in sandalyeleri, Dolley Madison’ın kahve fincanı ve 1783’te Devrimci Savaşı sona eren Paris Antlaşması’nın imzalandığı masa yer alıyordu.
1980’lerde sıra yedinci kata gelmişti. Konferans salonlarına ve ofis süitlerine neo-Klasik hizmetlere göz kamaştırıcı değişiklikler kazandıran mimar Allan Greenberg, orijinal mekanların yerinde bir şekilde “Sears, Roebuck kataloğundan çıkmış” olarak tanımlandığını hatırlattı. Cinderella’lı odaların toplam sayısı 42’ye çıkarıldı. Ve daha önce olduğu gibi, onun arka parçası, altın pulu, halı ipliği özel fon sağlayıcıları tarafından bağışlandı ya da ödendi.
“Amerika’nın Koleksiyonu: ABD Dışişleri Bakanlığı’ndaki Diplomatik Bakış Odalarının Arkası ve Mimarisi” (Rizzoli/Electa) adlı yeni ve gösterişli kitap, bu hikayeyi gösterişli iç mekanların devam eden set parçalarına dönüştüğü resimlerle anlatılıyor. Daha esaslı olarak, genç bir ülke şekillendiren ve ona küresel alanda otorite kazandırmaya devam eden Aydınlanma politikalarını iletmek için klasik tasarımın nasıl sıralandığı anlatılıyor.
Dışişleri Bakanlığı’nın evinin çatısı yenilendiğinde, antika karakterini koruyarak yenilendi ve güncellenmesi nedeniyle kapatılan odalar 26 Eylül’de yeniden açıldı. Vatandaşlar iipstate.my.site.com adresinden ziyaret gösterebilir ve Kendi kendine rehberli bir sanal turla odaları çevrimiçi olarak keşfedebilir.
Kitapta, 1961’de Americana Projesi’nin adını taşıyan projeyi başlattı ve sonraki otuz yıl boyunca onu denetleyen protokol şef yardımcısı Clement C. Conger yer alıyor. Gümüş dili ve demir iradesi olan bir adam olarak koleksiyoncuları, hazinelerini Dışişleri Bakanlığı’na bağışlamanın ve vergiden silmenin vatanseverlik işlemlerine ikna etti.
Rhode Island’daki Newport County Koruma Derneği’nin müze işleri müdürü ve baş küratörü Leslie B. Jones, 2009 yılında Diplomatik inceleme odalarında yüksek lisans öğrencisi olarak çalıştı ve burada Conger’in ölümünden beş yıl sonra yazışmalarını inceledi. 1970’lerde bu tür hazinelere yönelik pazarın büyümesiyle bağışçıların bunları açık artırmada satarak daha fazla para kazanabileceklerine dikkat çekti. Ancak küratörlük eğitimi almış olan Conger, nadir objeleri satın alma konusunda arka bayileri ve müzeleri geride bıraktı.
Jones, “Takma adlarının sonu gelmiyordu” dedi: “’Yaşlıların Elvis Presley’i.’ ‘Kuzey Amerika’nın en zarif hırsızcı sanatçısı.’” (New York Times’taki ölüm ilanında bir başkasından bahsediyordu: “Büyük Alıcı.”)
Her iki Reagan yönetiminin protokol şefi olan Roosevelt, “Bay Conger’a büyük bir borcumuz var” dedi. “Zor ve titiz bir adamdı ama ne yaptığını biliyordu.” Dışişleri Bakanı George Shultz’un, tasarım ipuçlarını Monticello’dan alan açık mavi bir salon olan Thomas Jefferson Devlet görünüm Odası’nda dans etmek istediğide yaşadığını hatırladığını söyledi. Conger “neredeyse kriz geçiriyordu” dedi. “Yerleri kirletmemizi istemedi.”
Bu zarif iki katlı alan, bir Durum Odası değil (yakın zamanda içi boşaltılıp 50 milyon parçaların bir yenilemeyle yeniden inşa edilen Beyaz Saray güvenlik kompleksi) ama yine de bakım yapılması gerekiyor. Sekizinci katta bir muhabire liderlik eden Diplomatik görünüm Odaları’nın şu anki yöneticisi Virginia B. Hart, kabloları güncelleyen elektrikçilerin, duvarlara sahte ahşap damarlı desenler uygulayan ressamların ve Benjamin Franklin Eyalet Yemek Odasını yeni bir çok katlı yemek odası çalışmaya hazırlayan müteahhitlerin yanından geçti. tonluk halı.
Franklin odasında, dolaşan işçilere rağmen nefes kesiciydi. Neredeyse 30 metre uzunluğunda, sekiz adet kesme kam avize ve tavan madalyonu olarak Amerika Birleşik resimleri Büyük Mührünün bir kopyası mevcuttu. Hart, orijinal leylak rengi renk güncellemenin yemek yemekleri için seçilecek çeşitli nevresimler ve çiçek aranjmanlarını güçlü olduğu ve kirli beyaza indirgendiğini söyledi. (Bu revize edilmiş palet, ilhamını, İngiltere’deki Kedleston Hall adlı 18. yüzyılda kalma bir neo-Klasik malikanenin ilhamını daha iyi yansıtıyordu.) Yeni mavi ve altın rengi halı, Eski Dışişleri Bakanı Rex Tillerson ve eşi Renda Tillerson’un hatırası. Gürcistan’dan sevk ediliyordu ve girişini vinçle yapacaktı.
Hart, 1960’lardaki ofisine giden asansör lobisinde oymalı ahşap bir kapıyı açtı; bu, Lucy’nin Narnia’dan yağmurlu İngiltere’ye kadar izlendiği görülüyordu. Federal dönemin kapısından çıkan, Devrimci Savaş döneminin altı farklı şarkısını çalan 1776 tarihli büyükbaba saatinin önünde durdu; pudra parlaklığı bir kadının ve Lauren Bacall profilinin yaklaşık 1778 tarihli John Singleton Copley fotoğrafı; ve arka tarihsellerin çözümünü çözmeyi başaran genç bir Siyah flütçüye ait tarihsiz bir tablo.
Hart, Çin ihraç porselenlerinin sergilendiği bir sergide, tabakların 19. yüzyılın başında Benjamin Leedom adlı Amerikalı bir kuru mal tüccarı tarafından nasıl sipariş edildiğini hatırlıyordu. Hayran olduğu bir tabak modeli olarak Çin’e gönderildi. Hart, “L değil, R harfiyle çok güzel bir şekilde kopyalandı” dedi. “Çok hayal kırıklığına uğradılar. Görünüşe göre bu, sürekli en iyi hizmetlerden biri çünkü kullanmadı.”
Bugün Çinli bir ziyaretçi bu dilsel aksaklık karşısında ne görüyordu? Thomas Jefferson gibi köle sahibi Kurucu Babaların portrelerine veya mahkum edilmiş Yerli Amerikalıların pastoral manzaralarına bakışımızı zorlaştıran çağdaş anlayışlar ve değerler, bu tür çalışma diplomasisi için arka plan olarak daha fazla da endişe verici hale gelmiyor mu? bu yerlerde oldukları gibi mi?
2013’ten 2017’ye kadar dışişleri bakanı olan ve “Amerika’nın Koleksiyonu” kitabının önsözünü yazan John Kerry, bu tür yıllar boyunca biriktirdiği zor çağrışımların barikat anlamına gelmediğini söyledi. “Bazı ülkeler veya bazı insanlar için bu derlemelerden bazılarını, unutmak isteyebilecekleri bir tarihin hatırlatıcısı olabilir, ancak bu, diplomasının arka planıdır.”
Şu anda Başkan Biden’ın iklim elçisi olan Kerry, dışişleri bakanlarını Dışişleri Bakanlığı toplantılarından uzaklaşıp Jefferson’un yazdığı mimar masasına veya Paul Revere’nin John Adams için yaptığı gümüş kahve demliğine bakmaya davet ettiğini görüyor. . Pek çok ileri gelenin Paul Revere’nin gece yolculuğu boyunca bilgi sahibi olduğunu söyledi. “Ne zaman paralellikler kurabiliyorsanız, bağlantılar ortaya çıkarabiliyorsanız ya da verileri ortaya çıkarabiliyorsanız, bu iyi bir şey. Bazen herhangi birinin hiçbir şekilde parlamayabilmesi üzerinde gerçek bir etki olabiliyor.”
Hart, odalarda ve belirtiler bozulmamış halde kendini adamış olsa da kehribar koruyucusu değildir. Gelecekte çağdaş sanatçıların koleksiyonuna yorumlayıcı seslerini ekleyeceklerini söyledi. Ve ünlü babası Mark Hampton’ın George Bush adına Beyaz Saray’a danışmanlık yaptığı iç mimar Alexa Hampton’ı, en kutsal alanlardan biri olan Jefferson Odası’nı yenilemek için görevlendirdi.
Bu projeyle ilgili soru önergesi Hampton, ilk görevinin klasik tasarım fikrine, ikinci görevinin ise Jefferson’un ruhuna bağlı olduğunu söyledi.
Pek çok kişi için tarzın savaş öncesindeki plantasyonlar ve emperyalist monolitlerle ilişkilere girip bulunarak, “Modern kültürde vücut bulan klasik tasarım, kurmak yaratmak veya insanları sömürgeleştirmekle ilgili değil” dedi. “Bu, daha iyi bir hükümet biçimini arzulamakla veya uyum yaratmakla sınırlıdır.” Bu konuda yüksek fikirlilik var diye ekledi. “Klasik mimarinin hayranlarına yanıt veriyoruz: saflık, iyi niyetli, onda bir sevimlilik var. Denge.”
Odadaki nesneleri gözden geçirirken, çağdaş ziyaretçiye Jeffersonian Amerika hakkında rahatsız edici bir açıklama yaptığına inandığı koleksiyondaki herhangi bir parçayı reddederken kendini buldu mu?
“Elbette öyleydi” dedi.
Bir iki çeviriyi verebilir miyim?
“Elbette olmayacak” dedi.
