Bir ölçü para biriktiren E. A., 2. el bir araba almaya heveslendi. Bir e-ticaret sitesinde ilanı verilen arabanın fiyatı 36 bin 380 TL olarak belirtilmişti. E A. 2013 model bu araç için satıcı ile temasa geçti ve 33 bin liraya anlaştı. E. A., arabanın devrini almadan evvel araç muayene istasyonuna götürdü. Adana Trafik Tescil Büro Müdürlüğü’ne kayıtlı araba 17 Kasım 2017’de, araç muayene istasyonunun Sancaktepe’deki bürosuna götürüldü. İstasyon vazifelisi araç için düzenlediği raporda kıymetli bir kusurunun olmadığını rapor etti. Bu rapor üzerine E. A., rastgele bir sorun olmadığına kanaat getirerek, noterde satış mukavelesi ile aldı; birebir gün trafik tescilde ismine kaydettirdi. E. A.’nın telefonu, satış sürecinden 10 ay sonra çaldı. Polis memuru, E. A.’ya, kullanmakta olduğu aracın çalıntı olduğunu, Gebze’de yürütülmekte olan oto hırsızlığı soruşturma belgesinde bu aracın da olduğunu belirtti.
ARACA EL KONULDU
E. A., polis memurunun talebi üzerine aracı kendilerine teslim etmek üzere Kocaeli’ne götürdü. Hazırlanan kriminal rapor da, telefonla haber veren polis memurunu doğruladı. Aracın motor numarası ile ruhsattaki numara bir birini tutmadığı üzere, şasi numarasının bulunduğu metal modül da sonradan monte edilmişti. Her ne kadar 01 Adana plakası alsa da gerçekte bu araç İstanbul Trafik Tescil Şube’ye kayıtlı 34 plaka çalıntı bir araçtı. E. A.’nın, zar güçlükle para biriktirerek aldığı aracına el konuldu, ismine olan tescil kaydı da silindi. E. A. araç muayene istasyonun verdiği rapora güvendiğini belirterek duruşmanın yolunu tuttu. Avukatı İmam Bazan, Bakırköy 6. Tüketici Mahkemesi’ne dava açtı. Av. Bazan, müvekkilinin ödediği 33 bin liralık ödemenin, getirisi ile kendisine ödenmesini istedi.
TÜKETİCİNİN ZARARINA NEDEN OLDU
Yargılama sonrası duruşma kararını verdi. Tüketicinin açtığı davada haklı olduğunu hükmeden duruşma kararında şu görüşe bölge verdi: “Araç, zarurî teste tabi tutulan araçlardan biri. Şasi numarasının denetimi, farz olarak denetim edilecek modüller arasında konum alıyor. Dava konusu araçtaki ayıbın mahiyeti dikkate alındığında, bu işi daima yapan ve teknik olarak ayıbı kolay kolay tespit edebilecek davalı, hizmetini gereği üzere bölgesine getirmeyerek davacının zararına neden oldu.” E. A.’nın ödediği 33 bin liranın, istasyonunun bağlı olduğu firma tarafından neması ile ödenmesine karar verildi. Firma avukatı kararın iptali için istinaf duruşmasına gitti. E. A.’nın avukatı ise, kararın onanmasını istedi.
Hürriyet
