Bu Üç Harika Belgeseli Yayınlayın

Akış hizmetlerinde belgesellerin çoğalması, ne izleneceğini seçmeyi zorlaştırıyor. Her ay, zamanınızı ödüllendirecek üç kurgu dışı film seçeceğiz – klasikler, gözden kaçan yeni belgeler ve daha fazlası.

“İçimdeki Ateş: Katia ve Maurice Krafft için Requiem” (2022)

Amazon, Apple TV ve Vudu’da kiralayın.

Sara Dosa’nın evli volkanologlar Katia ve Maurice Krafft tarafından yapılan yaklaşık 200 fotoğraf çekiminden oluşan “Aşk Ateşi”nin geçen yılın çıkış yapan belgesellerinden vardı. Gelecek ayki ödüllerde Oscar’a aday. Ancak geçen yıl Kraffts’ın materyalinden alınan tek arşiv özelliği bu değildi. Diğeri, “İçimdeki Ateş: Katia ve Maurice Krafft için Requiem”, en az Werner Herzog tarafından yönetildi ve o da görülmeye değer. İki filmin karşılaştırılması, yönetmenliklerin esasen aynı görev için nasıl farklı yaklaşımlar benimseyebileceklerine dair büyüleyici bir vaka çalışması sunuyor.

Dosa, filmin büyük bir kısmı Kraffts’ın ilişkisine ve ortak tutkuya odaklasa da – “Aşk Ateşi”ni ağırlaştıran ve volkanları içeren bir aşk üçgeni olarak tanımladığı – Herzog daha kozmik bir bakış açısı benimsiyor. Krafft’lar, “Boz Adam”da “doğanın ezici kayıtsızlığı” dediği şeyden korkmayan Kişotvari figürler galerisine düzgün bir şekilde uyuyor. Herzog, Kraffts’ın ölümlerini – 1991’de Japonya’daki Unzen Dağı’nın patlamasını gözlemlerken öldürülenler – öne çıkanları ve onları öldürecek olan yanardağın başında beklediklerini ve onlardan ve diğerlerinin ne düşüneceğini anlatanları gösteren görüntü üzerinde duruyor. saat ilerle. Daha sonra kariyerleri boyunca meydana gelen diğer dar kaçışları takip eder. Alaska’daki bir patlamanın fotoğrafı üzerine Herzog, her gittiği gibi, Maurice’in nasıl kaçmadığına hayret ediyor ve bunun yerine sinema bitene kadar aksiyonu sakin bir şekilde tutuyor.

Açıkça Herzog, Krafft’ın akraba ruhları – dünyayı dolaşan cesur yazar olarak görüyor. (Sona doğru, “arkadaşları olabilirdi” çok şey göç ediyor itiraf ediyor.) Ve “Fire of Love” aynı zamanda Kraffts’ın film yapımcıları olarak evrimi ve ne ölçüde oynadıklarıyla da ilgileniyordu. kamera için Herzog’un bakış açısı daha eksantrik. Kraffts’ın bakışlarının nasıl daha az bilimsel ve daha insancıl hale geldiğini düşünürken, hiç volkan videoları kliplerde çektikleri resimler ve hayvanlardan oluşan malzemeye çekiliyor. Kimsenin onlar gibi manzaraları filme almadığını söylüyor. “Bazıları rüya kalitesine sahip.”

“İyi Geceler Oppy” (2022)

Amazon Prime Görüntü’de ​​yayınlayın.

Oscar’lar bu yılki en iyi belgesel uzun metrajlı kısa listeyi açıkladığında, en çok farklı olan eksikliklerden biri, NASA’nın 2003’te tahmin ikiz Mars gezicileri Opportunity ve Spirit’in yolculuklarını yeniden kurgulayan genişleri memnun eden sinema filmi “Good Night Oppy” idi . Her ikisi de Mars’ta bilim adamlarının planladığından çok daha uzun sürdü.

Belki de tekniklerinden biri – Mars’ı ve robotları tasvir etmek için Industrial Light & Magic’in görsel anlatımlarını kullanmak, çünkü geziciler ne kadar gelişmiş olsalar da film çekmiyorlardı – izlemenleri yeterince saf bulmadı. Eğer yüklerseniz, bu adil, ancak alternatifi çok daha az eğlenceli olacaktır. Robotları bilim adamlarının yaptığı gibi antropomorfize olamamak hızla zorlaşıyor. “Sadece bir kablo kutusu, değil mi?” kamera diyor operasyon mühendisi Doug Ellison, sinemanın başında. “Ama sonunda yüzü olan bu sevimli robota sahip oluyorsun.” Opportunity’nin 5000. Mars gününde, güneş sistemi gezegenler arası ilk özçekimine konu olacak bir yüz.

Opportunity 14 grubun fazla bir süre hizmette kalırken, yönetici Ryan White ve geniş bir NASA bilim adamı ve mühendis kadrosu, gezici bilgisayarlardan ne kadar kolay bu kadar uzun süre dayanamadığını veya bu kadar ulaşamadığını anlatıyor. Daha fazla Mars’a ulaşmaktan tehlikeler onları buldu: Yolculuk sırasında, görev bozabilecek benzeri görülmemiş güneş patlamaları olduğu gıdalarle kuşatıldılar. Mars’ta, Dünya’daki gezici kontrolörler Opportunity’nin çarklarını nasıl çözeceklerini veya Spirit’i yeniden başlatma ızgarasından nasıl çıkaracaklarını çözerken, sorun gidermenin her turu yeni bir gerilim kaynağı sunuyor.

Komutlar ve yanıtlar arasındaki hatırı sayılır zaman gecikmesi, yalnızca Dünya’da nefes tutmayı daha yoğun hale getirirdi. Ancak White’ın arşiv görüntülerine hatırı sayılır erişim ve filmin bilimin kullanımının açıkladığı erişim yolunu göz önünde bulunan, “Good Night Oppy”yi izlemek muhtemelen laboratuvardan izlemekten sonraki en iyi şey.

“Eve Oğul Uçuşu” (2022)

Paramount+ üzerinden yayınlayın. Amazon, Apple TV, Google Play ve Vudu’da kiralayın.

“Good Night Oppy”nin aksine, Ondi Timoner’in “Last Flight Home” filmi Oscar’ların uzun metrajlı-belgesel kısa bölgeye girdi, ancak beş adaylık oğlu kesintiyi kaçtı. Orada olmayı hak etti.

Sinema, Timoner ve aile üyelerini, California’nın Yaşam Sonu Seçeneği Kararına göre 92 yaşında ölmeyi seçen babası Eli Timoner’in ölümüne neden olurken gösteriliyor. Yasa o hatıraları beri dökümü olsa da, çekimde, eylem, geçmiş ilaçlardan ilk sözlü görüşmeden sonra 15 günlük bir bekleme süresi gerekiyordu. Timoner, o dönemde kameraları çalışır durumda bıraktı. Ve kağıt üzerinde rahatsız edici özellikleri istilacı bir egzersiz gibi görünen şey, gelmekte olana topluca dayanıklı, sıkı sıkıya bağlı bir klanın güçlü ve hareketli bir portresine dönüşür.

Ölümü, 53 yaşında ölümcül geçirerek geride kalan eski bir umut başkanı olan Eli’nin sinema sıcaklığına bir övgüdür. Çöküşler ve kronik obstrüktif akciğer hastalığı.) Ondi ve erkek kardeşi David, gidişatını tuhaflığını ve Eli ile boyutlarını yaklaşık olarak taşıdığını tartışırlar. David, “O, o neslin sonuncusu” diyor. “Hani evvel gitti, geçmişle o bağ koptu sanki.” Bir haham olan Rachel, Eli için hem yaslı bir kız hem de onun uzun süren pişmanlıklarından kurtulmasına yardım eden ruhani bir danışmandır. (Ayin sırasında Ondi ona güven verme çabasında, Rachel onu durdurur: “Alıştırma ona anlatım vermek değildir.” Bu ailede her zaman sinemanın ağır konuşmanın ağırlığı altında çökmesini önleyecek kadar mizah vardır.)

Her şeye rağmen, Eli’nin sevdikleriyle yaşıyor, kendi kurallarına göre idam edildiği hazır açık. Yasaya gore, birden fazla sonu onay vermemiz gerekiyor ve almamiz gerekiyor. Ancak “Eve Son Flight”, sosyal bir mesele hakkında basit bir sinemadan daha fazlasıdır. Evrensel bırakma derin, mükemmel, samimi bir portre.