Spor Arena Plus – Şahsi Röportaj
Zarurî olarak meskende kaldığımız günlerden, yeni sıradanlaşma periyoduna adım attık, yeni periyotta toplumsal hayatında ve çalışma metotlarında değişikliklere gittin mi?
Bir sporcu olarak ben artık eski ben değilim. Meskende geçirdiğim sürecin aslında olağan rutinlerimle yakından uzaktan bir alakası yoktu. Aletlerden uzak kaldım, salondan uzak kaldım, arkadaşlarımdan antrenörlerimden… Çabalıyorsunuz çabalıyorsunuz lakin salonda yaptığınız çalışmanın mekanını asla tutmuyor. Artık ise dediğiniz üzere yeni olağanlaşma devrindeyiz. Bu devrin de korona öncesi dönemimle alakası yok zira dediğim üzere ben artık eski ben değilim. Daha motiveyim, daha hırslıyım, daha haberli ve mental açıdan donanımlıyım. Fiziki açıdan değil lakin mental olarak eğittim kendimi geçtiğimiz 2-3 ay içinde. Çalışma metotlarım değişti, daha çok ve istekli çalışıyorum. Toplumsal hayatta ise biraz daha temkinliyiz hala. Zira illeti tam olarak atlatmış değiliz. Kalabalık buluşmalardan uzak durmaya çalışıyoruz.
Dünya Şampiyonasında gümüş madalya kazandıktan sonra kişilerin sana yaklaşımlarında bir değişiklik oldu mu?
Mutlaka… Bu çok olağan. Muvaffakiyet ile birlikte gelen bir ilgi dalgası da oluyor. Bir de tarihe geçen bir vakanın içinde mahal aldığımız için jimnastik camiası olarak birden iki üç seviye atladık kamuoyunun gözünde. Daha çok insan tanıyor, toplumsal medyada takipçiniz artıyor, daha çok bölgeden mikrofon uzatılıyor… Sporseverlerin bu ilgisine layık olmak için çabalıyoruz. Çok bahtiyarız bu durumdan.
Dünya şampiyonasında gümüş madalyayı garantilediğin anda bütün grup arkadaşların ve antrenörlerin büyük gurur yaşamıştı, bu hissiyat amaçlarını ne kadar kolaylaştırıyor?
Bir şeyin yapılabilir olduğunu görmek o şeyi yapmak için olan gücünüzü muazzam aşamada artırıyor. Bunun deneyleri, kanıtlanmış dataları de kesinlikle vardır. Yapılmayanı yapmaya çalışmak, bariyerleri kırmayı gerektiriyor ki İbrahim ve benim başardığımız şey buydu. Artık bir yol açtık, hem kendimize hem gelecek yeni nesillere. Bu büyüklükte maksatlar bakın işte yapılabiliyor, bu mümkün, biz yaparız, biz yapacağız! diyor kazandığımız madalyalar. Artık kendi performansımızı sergilemek için aletin başına geldiğimizde %30-40 daha özgüvenimiz yüksek oluyor.
Kadronun dışında başarılarındaki baş aktörler kimler, sana nasıl ekleri oluyor?
Hayatımın başrolünde ailem var. Ben daha çok küçükken vefat eden babama armağan edebilmek için kovaladığım muvaffakiyetler, anamın, halamın, babaannemin fedakarlıklarına teşekkür edebilmek için verdiğim çabalar… Karakterimin şekillenmesinde en büyük etken aile bağlarım ve ardımdaki emekler. Sonrasında çok sevdiğim, yaşımız genç olmasına karşın yıllardır hayatımızı paylaştığımız sevgilim. Onun sevgisi ve desteği… Camiadan ve camia dışından yakın arkadaşlarım. Yürek, emek, vicdan, sevgi her şeyden bedelli biliyor musunuz? Kişisi ayakta tutan bunlar, uğruna yaşanacak olan bunlar. Gerisi geliyor bir formda.
Kişilerin gözünde ve jimnastikte nasıl bir ‘Ahmet Önder’ yaratmak istiyorsun?
En çok önemsediğim şeylerden biri iş ahlakı. Ben sporu bırakacağım gün gerimden şampiyon demeden evvel “Adam ne çok çalışıyordu be” desinler isterim. Kıymetli gördüğüm şey bu. Evlat yaştan beri diyetler, aşılan yollar, günde saatlerce antrenmanlar… Bunun dışında da bir hayatımız var ve esas üst seviye sporculuk burada başlıyor. Salondan çıktığınız anda salondaki üzere disiplin ve öz saygınızı koruyabiliyor musunuz? Antrenörü, kadro arkadaşını, aileni kandırabilirsin. Kimse görmeden diyetten kaytarsan bir şey olmaz diye düşünebilirsin fakat sen biliyorsun ya neyin ne olduğunu. İşte buna sorumluluk deniyor zati. Sporda da, tatilde de, mektepte da disiplinli biriyimdir. Beni bu türlü bilmeleri hoşuma sarfiyat.
Olimpiyatların ertelenmesini nasıl karşılıyorsun?
Hem hüzün hem sevinç bir arada. Bir tarafta beşerler ölüyor, hastalık kol geziyor, iç dünyanız paramparça, ailenizi ve kendinizi himayeye uğraşıyorsunuz. Bir tarafta 4 yıllık emeğiniz her an çöpe gitti gidebilir, o his dürtüyor. Karmakarışığız aslında sürecin başından beri. Yeni yeni salonlara dönüldüğü için kimi şeyleri idrak etmeye başlıyoruz. Ne yaşadıysak yaşadık, meskende sıkıldık bunaldık tahminen lakin sevdiklerimize bir şey olmadıysa bunun şükrünü duymalıyız. Artık önümüzde 1 yıl daha var. Olumlu bakmak gerek, daha çok çalışmak daha sıkıntı hareketleri denemek için fırsat.
Jimnastikte eksiksiz bir jenerasyon yakaladık ve olimpiyatlar başladığı devir birinci sefer 4 sporcu ile katılacağız nasıl yorumluyorsun?
Bunun bir modülü olduğum için gurur duyuyorum. Devletimizin algı ve vizyonunun genişlemesi için bunlara muhtaçlığı var sporda. Hani oyunlarda haritanın karanlık yanları vakit geçtikçe açılır ya biraz onun üzere. Jimnastikte başarıyı sağlıyorsunuz, kamuoyunun daha evvel ilgisini çekmeyen ya da bilmediği kesime işaret ediyorsunuz. Çok heyecanlıyız çok. Ekip olarak da kişisel olarak da konsantre durumdayız.
Şu ana kadar senin daima muvaffakiyetlerini ve çalışmalarını gördük…
Toplumsal hayatta ise münhasıran gezi ve yemek kültürünün olduğunu öğrendim, karantina günlerde gezi olmasa bile yemek kültürünü genişletebildin mi ?
Ben kahvaltıda üstüme tanımam : ) Dünyadaki gayrı kültürlerden öğrendiğim kahvaltıları meskende kendim yapmaya sevdiklerime hazırlamaya bayılırım. Türk kahvaltısının apayrı bir mekanı var lakin yeni şeyler keşfettikçe kimilerini çok seviyorsunuz. Tatlı tuzlu istikrarı, velev yeme sıralaması her kültürde çok öteki. Kahvaltıya giren bileşenlerin çeşidi, meyveler, tahıllar. Hülasa bu devirden evvel de bu hobim vardı. Karantina ile birlikte hamur işine daldık. Ahmet sen güçlü kuvvetlisin oğlum şunu yoğuruver diye başlayan süreç, ne kadar un ne kadar yumurta akı konur konusunda tartışmalara kadar geldi : )
Başarılı bir jimnastikçi olmakla bir arada dünyanın birçok noktasına da seyahatler yaptın, sporun dışında bu yolculuklar sana neler kattı?
Dünyayı görmek… İçi çok dolu bir cümle. Ne kadar farklı kültürden insan tanırsanız dünyaya bakışınız, meselelere ürettiğiniz tahliller o kadar çeşitleniyor. Hadiselere verdiğiniz reaksiyonlar, sohbetlerinizdeki entelektüel seviye vs. Sporun getirdiğin yararlardan biri bu. Ben daima aileleri bunları söyleyerek evlatlarının spora başlamalarını teşvik etmeye çalışıyorum. Gezmek, görmek, öğrenmek bilgilendirir, eğitir, içinize dönüp sorgulamanızı artırır. Kusursuz şeyler katar beşere.
Sporcu otobiyografilerine meraklı olduğunu duydum. Kendini en çok hangi otobiyografilerde ve sporcularda buldun, sende en çok iz bırakan kimler oldu?
Otobiyografi değil tahminen lakin şu son periyottaki The Last Dance belgeselinden bahsetmezsem olmaz. İş ahlakı, çalışma ahlakı diyordum ya hani, vücut bulmuş halini izledim ve sözün tam mealiyle vuruldum. Jordan’ı bir efsane olarak bilir ve severdim fakat tanıyınca hürmetim ve sevgim katlandı. Onun dışında Sharapova’nın otobiyografisi Unstoppable’ı okuduğumda çok etkilendim. Bizim ekranlardan ya da Instagram postlarından gördüğümüz kişilerin art planda neler yaşadıklarını, nasıl bir geçmişten geldiklerini öğrenmek inanılmaz şeyler katıyor bir sporcu olarak. Sporcunun geçmişini bilebilirsiniz ancak o hadiseler esnasında neler düşündüklerini kendi satırlarından okuyorsunuz ya işte o bambaşka kapılar açıyor. Tekrar bir farklı tenişçi Djokovic’in Kazanmak İçin Varım kitabını okudum. Şiddetli raddede etkilendim diyemem lakin beslenme alışkanlıklarına dair detayları görmek değişikti.
Hayatında jimnastik olmasaydı kendini ne yaparken bulurdun ?
Ben çocukluktan beri koltuk tepelerinden inmeyen, sağda solda atlayıp zıplayan, tırmanan bir evlattım. Bu gücümün iyi kanalize edilmesi gerekiyordu ve bence en sahih yola sokulmuşum ailem tarafından. Jimnastik olmasaydı tahminen sair bir spor kolu olurdu, sporcu olmasaydım tahminen gücümün birçoklarını kaybetmiş olurdum ya da olmazdım. Hayat bu bilemeyiz tahminen de karakterim bambaşka halde gelişirdi. Hekim olurdum, avukat olurdum, çiftçi olurdum, mühendis olurdum desem ne yalan söylemiş olurum ne de doğruyu…
Hürriyet
