Uzaktan eğitimle konutlarına dönen öğrenciler hoş anılarını hayallerinde yaşatmaya çalışsa da neredeyse hepsi “ah artık yerleşkede olsaydım” diye iç geçiriyor. Okullar açık olsa üniversiteliler ne mi yapıyor olurdu? İşte karşılığı:
OKULA DÖNÜNCE KOLONLARA SARILACAĞIM
Berfin Çınar (ODTÜ Mimarlık Fakültesi): Ankara gri bir kent tahminen lakin ODTÜ apayrı bir dünya. Artık yerleşkede olsam dersten çıkıp yemekhaneye yürürdüm. Sonra bakardım ki çok sıra var Çatı kafeye masraf orada yerdim. Arkadaşlarla çay içerken vaktin nasıl geçtiğin anlamaz derse geç kaldığımızı fark edince apar topar kalkar sınıfa koşardık. Günlük rutinlerini bile çok özledim okulun. Herkes birbirini hem ders çalışmaya hem eğlenmeye motive ederdi. Birçok tecrübeden ve akademik kazanımlardan geri kaldık. Yürürken kesinlikle 2-3 topluluğun aktiflik için stant açtığını, oradan müziğin yükseldiğini, başında birilerinin konuştuğunu görürdünüz. Yerleşke çok canlıydı. Üniversite hayatını bir sefer yaşıyoruz sonuçta ve yıllarımız geçiyor. Şayet İhtilal Stadı’nda yürüyerek mezun olamayacaksam bir sene daha uzatabilirim okulumu. Okula dönünce her kolona sarılacağım.
DUYGUSAL AÇIDAN BOŞLUĞA DÜŞTÜK
Enes Karataş (İTÜ Fen-Edebiyat Fakültesi): Kimya Kısmının kaynaşma ortamı laboratuvarlardır. Orada deneyler yapardık. Yeni renkler elde edince çok eğlenirdik mesela. İmtihan vakitlerinde yerleşkede sabahlardık. 7/24 açık olan kafelerde gece uzunluğu muhabbet ederdik. Gün aydınlanınca hamur işi yiyecekler çıkardı sıcak sıcak. Onun kokusu uykumuzu açardı. Bu türlü hoşluklardan yoksun kaldık. Duygusal açıdan büyük bir boşluğa düştük. O yüzden okula dönünce toplumsal eksikliğimizi giderecek büyük bir aktiflik yapmak istiyoruz.
BAĞIRA BAĞIRA MÜZİK YAPARDIK
Senanur Eydemir (İTÜ İşletme Fakültesi): Ayazağa Yerleşkesinde yurtta kalıyorum. Yurt hayatını, çimlerde oturmayı, arkadaşlarla muhabbet etmeyi çok özledim. A Capella kulübü üyesiyim ayrıyeten. 45 kişilik bir koroyuz. Taşkışla’da bağıra bağıra müzik yapardık. Konserlerimiz olur ve onun heyecanı çok oburdu. Yerleşkenin her yerinde başka bir anımız var açıkçası. Salgın sebebiyle ailemin yanına Eskişehir’e döndüm. O yüzden bu süreç beni İstanbul’dan yoksun bıraktı. Bir an evvel bu kabustan uyanmak istiyorum ve özlediğim üniversite hayatına geri dönmek istiyorum.
O TARİHİ HAVAYI YİNE SOLUMAK İSTİYORUM
Yakup Eser (İstanbul Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi): Bizim imtihan haftamız. Muhtemelen Edebiyat Fakültesinde kütüphanede ders çalışıyor olurdum. Meşhur orta bahçemiz var bizim ders ortasında oraya çıkar sohbet ederdik. Beyazıt’ta buluşur arkadaşlarla öğrenci kafelerine gidip çay içerdik. Memleket sıkıntıları üzerine konuşurduk. Bizim okulun tarihi bir havası var. Laleli’nin o kadim havasını koklamayı özledim. Dönünce birinci iş Türk Ocağı’na gidip çay içeceğim.
YILLAR SONRA DERSE GİRECEĞİM
Serdar Taşyürek (İstanbul Üniversitesi Bağlantı Fakültesi): Şu an yerleşkede olsaydım okulun stüdyosunda çalışıyor olurdum. Fotoğraf kulübünün aktiflikleri oluyordu. Üniversitenin rastgele bir yerinde fotoğraflar çekiyor olurduk tahminen şu an. Daima okula gidip derse giren bir öğrenci değildim açıkçası fakat bu süreçte insan her şeyi çok özlüyor. Okullar açılırsa birinci iş olarak derse gireceğim. En son birinci sınıfta derse girdim zira. Pahasını artık anlıyorum.
OKULUN HER KÖŞESİNİ ÖZLEDİM
Tayfun Özdemir (Koç Üniversitesi Ekonomi): Kış bahçesinde her yıl nizamlı olarak konuk ettiğim soğuk algınlığından kurtulmak için kış çayı içiyor olurdum. Henry Ford çimlerinde uzanmanın, Odeon’da güneşlenmenin, kütüphanede uyuklayarak ders çalışmanın, kulüp etkinliklerinde telaşlı telaşlı koşuşturmanın ve daha biriktireceğim bir sürü tatlı anının hayaliyle yaşıyorum. Okula dönünce birinci yapmak istediğim şey çok özlediğim kampüsümüzü baştan sona gezmek, okulun her köşesi ile hasret gidermek olacak.
ETKİNLİKLER, ŞENLİKLER, CÜMBÜŞ
Ulaş Yoldaş (Bahçeşehir Üniversitesi Mühendislik Fakültesi): Şu an yerleşkede olsam bahçede yahut teraslarından birinde kulüp arkadaşlarımla kahve içiyor olurdum. Üniversitede en çok özlediğim şey lideri olduğum müzik kulübüyle yaptığımız etkinlikler oldu. Farklı fikirleri bir ortaya getirip tek kesim ve en iyi halinde sunmaya çalışmak hayli hasret kaldığım bir tempo. Okula dönünce birinci yapmak istediğim şey bahçede bir konser düzenlemek olacak.
Belya Avcı (Bahçeşehir Üniversitesi Mimarlık Fakültesi): Yerleşkede olsam muhtemelen eksiksiz boğaz görünümlü D Terasta çay içiyor olurduk. Şu an bence hepimiz okulun değerini, beşerlerle bir ortaya gelebilme ve kaygı yaşamadan sosyalleşebilmeyi özledik. Birçok şeyden uzak kaldık lakin benim için en değerlisi başkanlığını yaptığım Su Altı Kulübü oldu. Bir oburu de meşhur kulüp haftamız tabi. Bizim için tam bir bayram tadında geçen bir nevi kapalı çarşı aktifliği. 80’e yakın öğrenci kulübü, rengarenk stantlar ve küçük müddetli etkinlikler… Yeni bir kulüp faaliyeti periyoduna başlarken bundan daha iyi bir motivasyon düşünemiyorum.
Hürriyet
