◊ 1940’ların bayan aktrislerine baktığımızda kendine güvenen, güçlü, cazibeli performansların yanı sıra hayat üsluplarının da birebir olduğunu görüyoruz… Siz ne düşünüyorsunuz?
– Bu aktrisleri rollerinden, sinemalarından tanıyoruz. Lakin aslında hayatın kendinden daha büyük bir tesire sahiplerdi. Çok güçlü kişiliklerdi ve insanların onları fark etmesini sağlayacak biçimde yaşıyorlardı.
◊ Onların hayatın kendinden bile daha büyük kişilikleri hakkında neler söylersiniz?
– Aman Yaradanım… Katharine Hepburn mesela… Çok özgüvenli ve rastgele bir erkeği alt edebileceğini biliyordu. Gerçek şu ki, artık ben de o güce sahip olduğumu biliyorum. 35 yılımı aldı fark etmem lakin sorun değil… En azından bu düzeye geldim.
HEARST, MARION’A BABASINI HATIRLATIYORDU
◊ “Mank”da Marion Davies’i şahane oynadınız… William Randolph Hearst ve Marion Davies aşkı devrinin en çok konuşulan konusuydu… Hearst karısından ayrılmadı lakin Davis ile ortasındaki bağı da hiçbir vakit koparmadı. Sinemaya hazırlanırken ikisi ortasındaki münasebete dair neler öğrendiniz?
– Birbirlerine güveniyorlardı. Marion tekraren Hearst ile süreksiz bir bağı olmayacağını, onunla ömür uzunluğu birlikte olacağını söz etti. Ona bağlıydı, onu seviyordu… Hearst, Marion’a öbür yerde asla bulamayacağı itimat hissini verdi… Muhtemelen ona babasını hatırlatıyordu… O ilgi Marion’u inançta hissettirdi, çok iyi ve lüks bir hayat verdi ve her şeyden öte ona hürmet duyuldu. Hearst yaşlı ve Marion için biraz sıkıcı bir adam olmasına karşın devam etti… Fizikselliğin tesir etmediği bir aşktı. Sanırım yalnızca duygusal olarak bağlan-tılıydılar.
◊ Marion Davies, Hearst impara-torluğunun sahibi ile yaşadığı bağlantı sebebiyle hatırı sayılır bir güce sahip olan akıllı bir işkadını da aslında… Para ve iş yatırım mevzularında nasılsınız? İş bayanı istikametiniz var mı?
– Güzel bir iş bayanı mı? Asla karışmam. Arka niyetsiz, samimi, hilesiz ve saf bir kızım. O denli olduğum söylenir ve o denli olduğumu biliyorum. Güzel bir işkadını olur muyum hiç bilmiyorum. Neden bilemiyorum fakat insanlardan çok kolay alamam. Marion dışa dönük bir bayandı. İstediğinin olmasını sağlayabiliyordu. Bu bahislerde onunla bağ kuramam fakat daha sonraki yıllarda pek çok hayır işi yaptı. Çocuklara, çocuk kuruluşlarına yardım etti. Çocuklar için bir klinik açtı. Onlar için sahiden çok para harcadı. Bu bahislerde onunla bağlantı kurabilirim. Ancak mevzu para istemek olduğunda imkansız, çok sıkıntı. (Gülüyor)
◊ Karaktere geri dönersek, zeka, güç, yaşadığı hüzünler, mizah… Çok fazla alt metni olan bir rol… Hangisini yakalamak ve tasvir etmek sizin için daha zordu?
– Senaryoyu birinci okuduğumda Marion’un arkadaşı olabileceğimi düşündüm. Sahiden komik, üstün mütevazı bir bayan izlenimi aldım. Bir sinema yıldızı ve dünyadaki neredeyse tüm paraya sahip bir bayan. Mutlaka bir bira içip karşılıklı konuşabileceğim biri… Onu anlaşılır kılmak, ne kadar ayakları yere basan, muzip ve zeki bir bayan olduğunu göstermek… Birkaç sahnede tüm bu istikametleri yakalamaya çalışmak benim için zordu… Lakin ben insanların bu sineması gördükten sonra Marion Davies’in de bir insan olduğunu, derinliklerle dolu bir insan olduğunu hissederek ayrılmasını istedim… Unutma, birden fazla vakit anlatılan kıssalarda bildiğimizden kesinlikle daha fazlası vardır…
◊ Direktörünüz David Fincher’in “Seven”, “The Game”, “Fight Club”, “Gone Girl”, “Benjamin Button” üzere fenomen sinemalarda de imzası var. David Fincher ile çalışmak nasıldı?
– Direktörün sahip olduğu vizyon ve kıssayı anlatırken tam olarak hangi tonu istediğini bilmesi benim için çok kıymetli. David Fincher hem bu özelliklere sahip hem de çok disiplinli, hazırlıklı ve tutkulu. David tüm sineması yarattı. Sahnelerde, hislerinde ve duygusal anlarda bana yol gösterdi. David Fincher’ın dünyasında oynayabilmek için her şeyi yapmayacak tek bir aktör tanımıyorum. O bir usta. Onun seti bir ustalık sınıfı. Hiçbir vakit direktörlük yapmayı düşünmedim ancak David’in usulü bana ilham veriyor. Direktörlük yapmaya sevk ediyor. İçimde istek yaratıyor. Bu türlü bir usta David…
HAMİLELİĞİMİ SIR OLARAK SAKLADIM
◊ Geçtiğimiz eylül ayında ikinci çocuğunuzu doğurdunuz… Pandemi ve yeni bir bebek. Biraz günlük hayatınızı anlatır mısınız?
– Ne yazık ki doğum tecrübem biraz farklıydı… Herkesin bildiği üzere pandemi sebebiyle… Sinemanın çekimlerinin şimdi yarısındayken gebe kaldım. Epey hastaydım lakin çekimlere devam ettim. Sonrasında pandemiyi ve hamileliğimi çiftliğimde geçirdim. Çok yaratıcı olduğum bir pandemi periyoduydu diyebilirim. Halihazırda günlük olarak yaptığım her şeye ek olarak, halı dokudum, yorgan diktim, nakış, dikiş yaptım… Sette olmayı özlemedim zira art geriye üç sinema çekmiştim. Konutta vakit geçirip hobilerimle rahatladım. Şahaneydi, sahiden çok şanslıyım…
◊ Hamileliğinizi kimse duymadı bile… Nasıl bu kadar bilinmeyen tutabiliyorsunuz?
– Los Angeles ya da New York’ta olmadığınızda öğrenebileceğiniz bir yer kalmıyor. Hamileliğimi hakikaten sır olarak sakladım. Çiftlik hayatımız hayli sakin… Toplumsal medya aracılığıyla istediğimi paylaşmayı seviyorum. Natürel paylaşmadığım şeyler var. Birtakım kurallarım var, o kurallar dışında açık bir kitabım…
◊ Çiftlik hayatınızı merak ediyorum. Hollywood’un zıddı bir ömür şekli değil mi?
– Bu yüzden gebe kaldım ve kimsenin haberi olmadan doğurdum. Çiftlik hayatı sorumluluk dolu bir hayat… Hayvanları hayatta tutmak, beslemek… Doğuma gidene kadar hayvanların yemlerini veriyordum. Çiftlikte her hayvanı beslemeniz gereken bir saat var.
Akşam çıkıp tavukları ve ördekleri toparlamanız gerekiyor.
KENDİMİ DAHA VATANSEVER HİSSEDİYORUM
◊ Pandemi, Black Lives Matter hareketi, protestolar, peşinden seçimler… O periyoda dönersek ümitsizliğe kapıldığınız oldu mu?
– 4 yılın akabinde artan tansiyon kaçınılmazdı. Nitekim hayal kırıklığı yaşadığım ve ümitsizliğe kapıldığım bir periyottu geçen sene… Lakin bu hareketler BLM ve protestolar bizim hakkımız… Haksız ve yanlış bir şey gördüğümüzde reaksiyon vermek ve ona karşı savaşmak nitekim çok hoş bir şey. Aslında protestolar sırasında insanların bir ortaya gelmesi pek çok hoşluğu de gösterdi. Bu ülke hakikaten güçlü ve nitekim hoş…
Kendimi her zamankinden daha vatansever hissediyorum lakin keşke bu noktaya gelmek bu kadar uzun sürmeseydi.
Keşke beşerler ölmeden, bu kadar çaba etmek zorunda kalmadan bir ortaya gelebilseydik…
Hürriyet
