Hürriyet muharrirlerinin derbi değerlendirmeleri şu biçimde;
UĞUR MELEKE: ÇOK İSTİKAMETLİ GRUBUN TEK İSTİKAMETLİ HOCASI
Sosa, geçen dönem Üstün Lig’in rakip ceza alanında en fazla isabetli pas yapan oyuncusuydu. Mert Hakan, dönemi 10 gol ve 5 asistle bitirmişti. Ozan Tufan, bu dönemi ulusal ekibin en iyisi olarak açtı. Cisse geçen yıl 22 golle oynadı. Caner, 201920’yi 14 gol katkısıyla bitirdi. Mesut Öziller, Samueller, Nazımlar, Samattalar, iki transfer penceresinde de iyi futbolcular aldı nitekim Fenerbahçe.
DAİMA Tepkiye DAYALI
Çok taraflı bir takım kurdular. Fakat hissettiğim şu: Fenerbahçe’nin bu çok taraflı takımının başında tek taraflı bir teknik adam var. Ve şayet karşılaşmalar onun istediği tarafta gelişmiyorsa, o kaliteli takımdan çok az eser alabiliyor bu hoca. Erol Bulut’un tutumu daima tepkiye dayalı… Rakibin atak yapmasını ve oradan ekstra bir fırsat oluşmasını umuyor daima. Elbette reaksiyoner futbol da saygıdeğer bir fikir.
Lakin bir büyük grubun ana planı olamaz bu. Büyük ekip proaktif olur. Ritmi belirlemeyi dener. Tedbir alan değil, tedbir aldıran olmaya çalışır. Erol Bulut’un idare biçiminde bu hisleri ben göremiyorum doğrusu. Dün mesken sahibi olan tarafın, yani Fenerbahçe’nin golü yiyene kadar tempoyu artırmak üzere bir fikri yokken, mesela Galatasaraylı Mostafa Mohammed’in bu gidişe isyan ettiğini gözlemledik çoğunlukla. Tahminen çok hızlı bir oyuncu değil. Ancak kuvvetli, istekli.
Dün hoş bir gol attı lakin benim onda gördüğüm diğer bir şey golden daha pahalıydı: 65’te Serdar’la olan ikili gayretinde yüzüne bir darbe almasına karşın bırakmadı kendini. Devam etti. Ben çok sevdim bu oynama isteğini. Mohammed, tahminen geniş alanda tesirli olmayacak. Ancak Galatasaray’ın rakip yarı alana yığdığı maçlarda iş yapacak üzere duruyor Mısırlı forvet.
YAŞAYAN EFSANE MUSLERA
Galatasaray’da ayrıyeten bir yaşayan efsaneye, çok fazla konum yaşanmayan maçta Ozan ve Sosa’nın iyi şutlarında konsantrasyonunu koruyan Muslera’ya da bir parantez açmak gerek. 19992000’de Galatasaray Fenerbahçe’yi Kadıköy’de yendiğinde o grubun kalesinde bir öteki efsane, Taffarel vardı. Son iki yılda da Muslera geçiyor tarihe. Son 10 yıldır, Muhteşem Lig’in yazgı belirleyen adamı o.
YENi Jenerasyon GÜÇLÜ GELiYOR
Derbide iyi futbol yoktu lakin öncesinde Çağdaş Atan’ın Alanya’sı Rize’ye tam 33 şut attı. Hafta içinde Fenerbahçe’ye karşı tek devrede 15 şut atan Hatay, Kasımpaşa’ya karşı da bomba üzereydi. 16 şut, 4 de gol attılar. Yeni jenerasyon hocaların bu yavuz halleri en azından gelecek için umutlandırıyor insanı.
F.BAHÇE’NiN ÖNDE BASKISI (!)
Erol Bulut’la ilgili en şaşırdığım bahislerden biri, mağlup duruma düştüğünde bile ekibini önde baskıya göndermiyor. İki şahısla (Samatta Donk’a, Mert Marcao’ya) gidiyorlar baskıya. Arttan organize biçimde gelmiyorlar. Büyük ekip davranışı değil bu bence.
90 DAKiKADA 41 FAUL, 3 KART
Dakika 30’da Linnes ve Samuel, 31’de Taylan, 32’de Sosa, 33’te Linnes ve Taylan, 35’te Onyekuru, 36’da Valencia, 37’de Belhanda, 42’de Sosa, 43’te Taylan, 45’te Emre Kılınç… Ben izlerken ve yazarken utandım, muhtemelen siz de okurken yoruldunuz. Üstteki liste şut ya da pas listesi değil, faul listesi. Dün birinci devrenin son 15 dakikasında 12 faul düdüğü çalındı Kadıköy’de. Birinci devrede de toplam 25 faul vardı.
Son yıllarda Fenerbahçe-Galatasaray derbilerini izlerken vakit zaman şu soru takılıyor aklıma: Sahi biz bu Fenerbahçe-Galatasaray derbisini ne maksatla izliyoruz? Mümkün olduğu kadar 0-0’a bağlanmaya çalışılsın diye mi? Oyunda hiç akışkanlık olmasın, daima dursun ve böylelikle hakem de hiç risk almasın diye mi? Oyun hiç tempo kazanmasın, böylelikle hakemler yorulup ufak bir aksiyon kaçırmasın ve bir sonraki gün “Temiz bir maç yönettik” diyebilsinler diye mi? Ya da futbolcular her fırsatta küçük fauller yapsın, her ufak darbe alan kendini yere bıraksın diye mi?
Bu kadar çok faul düdüğüne karşılık bu kadar az kart olması da garip. 90 dakika, 41 faul, 3 sarı kart! Şayet gruplardan biri, ya da her ikisi de sistematik olarak faul yapıyorlarsa bunu tespit edip kartınızı kullanın lütfen.
G.SARAY’IN ALAN SAVUNMASI
Galatasaray’ın Gaziantep-Başakşehir önündeki korner savunmasının başına iş açabileceğinden bahsetmiştim. Dün 39’daki Fenerbahçe kornerini tekrar izleme bahtınız varsa lütfen seyredin. Galatasaraylılar alanları beklerken, bir adam (Samatta) bomboş vuruyor kafayı.
İLKER YASİN: BULUT HOCASININ ELİNİ ÖPMELİ
Birinci ile ikinci. Puan farkı üç. Son 7 maçın 6’sı berabere bitmiş. İki teknik adam da kaygılarına hürmet gösterip yüreklerini alana süren bir oyun anlayışında değil maç başlarken. Yenilmemek üzerine, denetimli, risksiz bir oyun başlıyor. Birinci yarı gol konumu yok diyebiliriz. F.Bahçe birinci şutunu 39’da Sosa ile atıyor, Muslera gole müsaade vermiyor. F.Bahçe konutunda ancak daha denetimli, kontra ile gol arayışında. Tam bir Erol Bulut klasiği. Terim, topa sahip pas oyununu iyi oynayan grubunu rakip kaleye set futbolu ile taşımaya kararlı, daha sakin. İki grubun da maksat odaklı gol oyunu oynamadığı birinci yarıda F.Bahçe çabuk lakin etkisiz adamları Valencia, Samuel ve Samatta’yı G.Saray defansı gerisine kaçırarak gol arama dışında alternatif bir şablona sahip değildi.
NAZIM SANGARE ÇOK iYiYDi
F.Bahçe Ali Koç idaresinde 50’yi aşkın transfer yaptı. Yalnızca bu yıl 23 oyuncu geldi. Takım kalitesi ve oyuncu çeşitliliğine bakarak mevsim başında F.Bahçe’yi şampiyonluğun en büyük olarak gösterenlerden biriydim lakin bu kadroyu sevk ve yönetim edecek teknik adamın performansını değerlendirmeye almamışım. Yönlendirme ve yol gösterme vazgeçilmez bir marifettir. Ve yönetici yetkinliğini ortaya koyar.
İrfan Can’ı alacağım diye onca para ve Tolga üzere her bölgede kullanışlı bir adamı elden çıkarmak F.Bahçe teknik adamının dün Gustavo yokluğunda, yokluk hududunda kalması demekti. Kimse Gustavo, Pelkas ve İrfan Can’ın yokluğunun maçın mukadderatını belirlediğini sav etmesin. Bu dönem Sosa birinci kere kendi standardının üstüne çıkarken sağda Nazım formayı kaptırmamak için alanda kaldığı müddette büyük performans sergilerken F.Bahçe’nin gol adamları girenleri ve çıkanları ile tam bir felaketti.
KLASiK FUTBOLDAN ÇIKTI
G.Saray golü bulduğu andan sonra kendi klasik futbolunun dışına çıktı ve savunmaya tartı verdi. Bu, golü nasıl atacağını kestiremeyen Erol Bulut’a bir manada yol gösterici oldu. Mısırlı santrfor Mohamed gole yakın ataklarıyla ne kadar iyi bir imaj verdiyse geçen haftanın yıldızı Onyekuru Nazım’ın karşısında oyuna aktifliğini koyamadı.
Gustavo bu ekibin rakip kaleye giderken de rakibi kendi kalesinde karşılarken de en değerli oyuncusu. Erol Bulut’un böylesine güçlü bir takım içerisinde Gustavo’ya yedek bulamaması hakikaten düşündürücü. Mazeretler bulmada başarılı olan bir kişi öteki işte de sıkıntı başarılı olur. Mevsim başından beri F.Bahçe’nin taraftara umut vermeyen oyun performansı dün bir sefer daha ortaya çıktı ve konutunda Beşiktaş’tan sonra G.Saray’a da yenildi.
GÖSTERİ iÇiN YER KALMALI
Futbolda maçların daima bir istikrarı var. Bu bir oyun. Özgürlük ve gösteri için bir yer kalmalı. Lakin dün iki kadro skoru tutmayı ve riske girmemeyi tercih etti. Ekip oyunu ferdi umutları bitirdi. Erol Bulut bir grup yaratan hocası Terim’in elini öpmeli ve bu oyuncu zenginliğinde nasıl fakirlik yaşadığını düşünmeli.
BANU YELKOVAN: ALTI PUANLIK MAÇI G.SARAY KAZANDI
Maç, liderlik yarışında direkt rakip oldukları için her iki ekip ismine da derbiden öte bir ehemmiyet taşıyordu. Galatasaray kazansa durumu eşitleyecek, Fenerbahçe kazansa farkı açacaktı. Lakin maç öncesi beraberliğe imza atma bahtı olsa, iki ekibin (hatta Beşiktaş’ın) bunu kullanacaklarını tez ederim lakin kanıtlayamam.
BİRİNCİ YARIDA 2 EKİP DA VASATTI
Galatasaray-Fenerbahçe derbileri her vakit berbat futbol, bol tansiyon ve eser ölçüde kart vaat eder. Maç bu manada hem daha maç başlamadan Fatih Terim’in locadaki seyircilere dikkat çeken açıklamasıyla bu beklentileri karşılayacağı sinyallerini verdi. İki grubun birinci yarı performansları da beklendiği üzere vasattı. Birinci yarı biterken topla oynama oranı yüzde 70’lere varan Galatasaray’ın net konumu yoktu. Serdar Aziz’in Donk’a yaptığı durum penaltıya dönüşseydi skor tahminen farklı olabilirdi lakin konuma penaltı kararı gelmedi.
GUSTAVO’SUZ TEK Durum
Fenerbahçe, maçtan birkaç saat öncesine kadar oynayıp oynamayacağı kesinleşmeyen orta alandaki beyni, dinamosu, virtüözü, belkemiği Gustavo’nun yokluğunda birinci yarıda tek konum bulabildi. Buna karşılık Cüneyt Çakır tam 25 defa faul düdüğü çalmıştı. Gustavo’nun yokluğunda dönemin sarı-lacivertliler ismine en istikrarlı isimlerden Ozan Tufan’ın onun eksikliğini kapatmak ismine durumunu değiştirince sarı lacivertlilerin atak gücü doğal olarak eksildi. Fenerbahçe’nin takımının en varlıklı olduğu mevkide sakatlıklar yüzünden bu sıkışmayı yaşaması maçın değişik notlarından biriydi.
BU TÜRLÜ GİTMEYECEĞi BELLiYDi
İkinci yarı başlarken iki teknik adam rastgele bir değişiklik yapmadılar. Ya istediklerini aldıkları ya da almak için hala umutları olduğu için. Gol, hangi taraftan gelirse gelsin öbür ekibin planlarını ve stratejisini revize etmek zorunda kalacağı katiydi. O denli de oldu. Galatasaray 54. dakikada yeni transfer Mohamed’in golüyle öne geçti. Maç o dakikadan sonra hızlandıysa da Fenerbahçe’nin ağları bulan konumu ofsayt gerekçesiyle VAR’dan dönünce skor değişmedi.
KANAT ATKAYA: BONUSU BOL GALİBİYET
Faulü bol, futbolu az, gol konumu az, orta alana sıkışmış bir itiş kakıştan ibaretti derbinin birinci yarısı. Galatasaray kimi vakit yüzde 70’i aşan bir oranda topa sahip oldu ancak bu üstünlüğü konum zenginliğine çeviremedi.
Rakip Fenerbahçe ise bilhassa birinci 20-25 dakikayı büyük ölçüde kendi alanında geçirmesine karşın en azından kaleyi bulan şut üreten taraf oldu. Faul sayısı dikkat cazip seviyede fazlaydı ve Cüneyt Çakır’ın kararlarındaki tutarlılığı yeniden bir muammadan öteye gidemedi.
Bilhassa son yıllarda bir derbi karakteristiği olarak beliren ‘aman yenilmeyelim de’ zihniyetine kurban mı veriyoruz tekrar dedirten, vasatlık sonunu bile zorlayamayan bir 45 dakika izledik özetle. İkinci yarı ise öbür bir kıssa…
MAÇI SiLKELEYEN GOL
İkinci devrenin çabucak başlarında maçı silkeleyecek gelişme yaşandı, Galatasaray golü buldu.
Evvel Onyekuru ile Altay’ı zorlayan sarı kırmızılılar, çok geçmeden, 54’üncü dakikada Mostafa Mohammed’in ‘sıkı golcü’ kumaşına sahip olduğunu gösterdiği konumda öne geçti. Topu alışı, vuruş için hazırlanması, önünü açışı, bakarak yaptığı vuruşla köşeyi görüşü harikaydı.
Geriye düşen Fenerbahçe devir dönem sarı kırmızılı defansı zorlamaya başladı. Duran top tertibi üzerinden gelen, ofsayt gerekçesiyle iptal edilen gol ve Muslera’nın kurtardığı iki şut çıktı bu baskıdan.
Kazandığını korumak refleksiyle büyük ölçüde alanına çekilen Galatasaray, kimi vakit sallanır üzere olsa da ayakta kalmayı başardı.
İkinci yarısı Kadıköy grubunun gol çıkartmaya yetmeyen uğraşıyla en azından heyecanlı geçen derbiden ‘bonusları’ cebine koyarak ayrılan Galatasaray oldu.
LiDERLiK VE MORAL
Üç puan cepte, tamam… Bir hesap formuna nazaran 6 puanı koyarken önündeki rakibini devirip liderliği almak bir bonus. Kadıköy’de Fenerbahçe’yi yenmenin getireceği moral bir bonus. İkili averajda öne geçmek bir bonus.. Yarış uzun, ortada daha çok puan var elbette lakin havalı bir derbi galibiyeti her vakit iyi gelir; Galatasaray’ın da üslubu bu demek gerekiyor herhalde.
Hürriyet
