Doç. Dr. Özalp Ekinci, salgın sürecinde ailelerin tavrının çocuklarını da etkilediğini, birtakım ailelerin çok korkulu kimilerinin ise çok umursamaz davrandığını, bunun da çocukları farklı biçimlerde etkilediğini anlattı. Ekinci, çocukların mizacı ve biyolojik özelliklerinin de bu süreçte tesirli olduğunu belirterek, şöyle konuştu:
“Bilim Konseyi’nin önerdiği kurallara uymanın ötesine geçen, günü daima haberlerin karşısında geçiren, karamsarlık yaşayan ailelerin çocukları daha kaygılı. Telaşlı ailelerdeki çocukların dert seviyesi de yüksek oluyor. Bu da çocukların akademik faaliyetlere ahengini olumsuz etkiliyor. Salgın riskleriyle ilgili bilgi sahibi olmayan, gereğince tedbir almayan, farkındalığı düşük ailelerin çocuklarında da ahenk sorunu yaşanıyor. Her iki uçtaki aileleri Bilim Konseyi’nin ihtarlarını dikkate almaya, korkuda çoka kaçıp koruyuculuğu takıntı boyutuna getirmemeye, çocuklarıyla vakit geçirmeye ve günü iyi planlamaya davet ediyorum. Çocukları bulundukları yaşa nazaran yanlışsız bilgilendirmek gerekiyor. Her ne kadar kısıtlama olsa da imkân bulmak lazım. Haftada üç gün dışarı çıkan çocuk ile hiç çıkmayan çocuk ortasında ahenk, uyku kalitesi, moral, derse motivasyon, meskende anne, baba ve kardeşleriyle alaka açısından dağlar kadar fark oluyor. Hiç dışarı çıkmayan çocuklar öfke denetim zorluğu yaşıyor, konutta aileleriyle çatışıyor.
DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE BOZUKLUĞU OLAN ÇOCUKLAR ZORLANDI
Salgın öncesinde de görülen birtakım rahatsızlık cinslerine sahip çocuklar bu süreçte daha da zorlandı. Pandemi devrinde en sık rastladığımız mevzu, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu. Dikkat eksikliği olan çocuklar zati derse odaklanmada zorlanır. Sınıf ortamında bile, ortam iyi yapılandırılmamışsa, çocuk öğretmene yakın değilse, çocuğun dikkatini vermesini zorlaştıracak çeldiriciler varsa, bu çocuklarımızın zati dikkat sorunu olurdu. Olağan ki yüz yüze eğitim olmadığında, öğretmen karşısında olmadığında, ekran karşısında bu çocuklarımızın öğrenme, derse odaklanma zorlukları daha fazla oldu. Dikkat zorluğu olan çocuklarımız bu periyoda ahenkte biraz daha zorlandı. Pandemi dışında da korkuları, kaygıları olan, anne babadan ayrılmakta zorlanan, hastalık tasası olan çocuklarımızın da bu devirde telaşları arttı. Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozuklukları olan birtakım çocukların aileleri hastalık dehşetiyle çocuklarını hastaneye götürmeye çekindi, bu da tedavi sürecini olumsuz etkiledi.
ÇOCUKLAR AKRANLARIYLA VAKİT GEÇİRMELİ
Yaş kümelerine nazaran çocukların akranlarıyla vakit geçirmesi kıymetli. Kimi ailelerin Bilim Heyeti’nin belirlediği saatlerde bile çocuklarını dışarı göndermediği görüldü. Çocukların akranlarıyla gelişimsel bir devir olarak vakit geçirmesi gerekiyor. Bu bahisteki meşakkatlere en çok ergenlerde rastladık. Salgın nedeniyle çok korkulu kimi aileler ergenlik yaşındaki çocuklarını bile dışarı göndermedi. Gençlerimiz, ailelerinin çok dertli tavırları nedeniyle hiç dışarı çıkmadı ya da çok az çıktı. Akranlarıyla hiç teması olamayan ergenlerde muhakkak zorluklar yaşadık. Kimileri kliniklerimize de geldi. Zati akranlarıyla görüşmekle ilgili zorlukları olan, biraz kendilerini zorlayarak biraz ailenin takviyesiyle biraz etrafın motivasyonuyla toplumsal etkileşime başlayabilen, utangaç ergenler var. Bu küme çocuklarımız konutta kısıtlanınca çabucak teknolojik aygıtlara yöneldi. Haftalarca, aylarca dışarı çıkmayan ergenlerimiz oldu. Bu çocuklarımızın toplumsal etkileşim hünerlerinde bir gerilik oldu. Pandemi bittikten sonra bunların büyük kısmı telafi edilecektir lakin şu periyotta biz daima vurguluyoruz: Bilim Konseyi’nin önerdiği halde lütfen çocuklarınızı dışarı çıkarın. Günde kaç saatse o saati kesinlikle değerlendirin. Birtakım ailelerimiz çocuklarını belirlenen saatlerde bile dışarı çıkarmıyorlar. Bu ailelerin çocuklarının hem gelişimsel muhtaçlığı karşılanmıyor hem de o yaşta edinmesi gereken tecrübeleri elde etmediği için tam olarak gelişemiyor. Bu devirde teknolojik aygıt kullanımı da çok arttı. Pandemi bittikten sonra teknolojik aygıtlara bağımlılıkta çok büyük bir artış olduğunu gözlemleyebiliriz. Bu süreç bitse bile teknolojik aygıtla hayatını geçiren çocukların bu alışkanlıklarını kırmak sıkıntı olabilir.”
Hürriyet
